เสียงกรีดร้องของลียาทำให้ไคโรถึงกับตระหนกเมื่อหล่อนดันตัวออกห่างจากเขาแต่สะดุดขาตัวเองล้มกลิ้งลงบันไดไปนอนแน่นิ่งอยู่ชั้นล่าง ร่างสูงกระโดดตามลงไปและประคองหญิงสาวที่ตอนนี้บนใบหน้ามีเลือดไหลออกมา
“ลีย่า...พระเจ้า! ให้ตายเถอะ!”
ไคโรมือสั่นเมื่อเห็นบนขมับของหญิงสาวมีรออยแผลแตก เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หล่อนเจ็บตัว ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและต่อสายหาคนสนิททันที
“มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย ฉันต้องพาลียาไปโรงพยาบาลด่วน!”
สิ้นคำสั่งไคโรกอดร่างเล็กที่สลบไว้แนบอก เขาไม่ได้ตั้งใจและไม่เคยตกใจกับอะไรมากอย่างนี้มาก่อน ชายหนุ่มจูบบนหน้าผากมน
“ลีย่า...อย่าเป็นอะไรนะ...ผมขอโทษ...ผมขอโทษ”
ไคโรพาลียาไปโรงพยาบาลหลังจากนั้น หล่อนรู้สึกตัวแต่เขาก็ยังไม่ได้เข้าไปเยี่ยม ได้แต่รอฟังผลการตรวจของนายแพทย์ เท่าที่รู้คือหล่อนขมับแตกและมีรอยฟกช้ำจากการตกบันได เขาค่อนข้างเป็นกังวลแต่ก็จำต้องกลับเสียก่อนเพราะหมดเวลาเยี่ย
