เช้าวันนี้เพียงรักตื่นอาบน้ำแต่เช้า เพราะเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ เมื่อแต่งตัวเสร็จก็ออกไปที่ร้านป้า เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเดินออกมาจากในร้านแล้วสวนกับเธอพอดี
“อาบน้ำแล้ว?” ร่างสูงหยุดยืนตอนหญิงสาวเดินมาถึง ก่อนจะถามเธอเสียงเบา
“อือ” เพียงรักตอบเขา พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ
ทั้งกิตติธรและเพียงรักเดินแยกกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สิ่งที่หญิงสาวรู้ก็คือเขาโกหกเธออีกหนึ่งอย่าง เขาเคยบอกเธอว่าไม่ไปเที่ยวไหน แต่ตอนนี้ดูจากการแต่งตัวเธอก็รู้โดยสัญชาตญาณว่าเขากำลังจะออกไปเที่ยว
ร่างบางเริ่มรู้สึกสะท้อนในอก เธอเจ็บแบบที่ไม่สามารถบอกใครได้ ต่อให้เธอน้อยใจเขาเธอก็ต้องหายเอง ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไร
วันนั้นทั้งวัน กิตติธรหายไปราวกับไม่ได้มีเธออยู่ในชีวิตเขาเลยสักนิด หญิงสาวรู้แก่ใจดี แต่เธอก็อดหวังไม่ได้ ว่าอยากให้เขานึกถึงเธอสักแวบก็ยังดี แต่มันก็เหมือนการพยายามคว้าลม มันว่างเปล่า
หญิงสาวหมดเวลา
