บทที่ 12
ผมเลือกคุณ
พอรู้ว่าคนที่มากดออดหน้าบ้านในยามนี้ไม่ใช่พนักงานส่งของ หากแต่เป็นมารดาผู้บังเกิดเกล้า วริศในวัยที่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวก็ถึงทำตัวไม่ถูกราวกับคนที่มีความผิดติดตัวและพยายามซุกซ่อนเอาไว้ แต่ไม่กี่วินาทีถัดมาชายหนุ่มก็ควบคุมสติได้ ด้วยตระหนักได้ว่าตนไม่ใช่เด็กที่ต้องกลัวแม่ดุแล้ว และอีกอย่างเขาไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย
ก็แค่พาผู้หญิงมานอนด้วยเท่านั้นเอง
“ใครน่ะ” คุณพิไลลักษณ์คิ้วขมวดทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องของลูกชายแล้วเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังง่วนทำอะไรสักอย่างอยู่ในครัว ตาขวาของคนเป็นแม่กระตุก เพราะร้อยวันพันปีหล่อนไม่เคยเห็นวริศพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวนอกจากแม่และเมีย
ด้านรุ้งวะวันที่กำลังจะหั่นหมูก็วางมีดลงอีกครั้ง ใบหน้าสะสวยไร้เครื่องสำอางมองผู้มาใหม่สลับกับชายหนุ่มเจ้าของห้องด้วยความงุนงง ก่อนจะยกมือไหว้ตามมารยาทที่ควรมีแม้จะไม่รู้ว่าหญิงวัยกลางคนที่ก
