บทที่ 13
แค่ยอมรับมันออกไป
“กรี๊ดดดดดดดดดพี่ซัน พูดจริงเหรอ ไม่ได้โกหกใช่ไหม”
“เบา ๆ สินิ่ม จะกรี๊ดทำไม” รุ้งตะวันรีบเอ็ดรุ่นน้องสาวอย่างชนกนันท์ที่จู่ ๆ ก็กรี๊ดเสียงดังลั่นร้านหมูกระทะชื่อดังซึ่งมีลูกค้าคนอื่นนั่งรับประทานอยู่เนืองแน่น หญิงสาวค้อมศีรษะพร้อมส่งยิ้มแห้ง ๆ ขอลุแก่โทษให้โต๊ะใกล้เคียงที่หันมามองด้วยตกใจกับเสียงกรี๊ดเมื่อครู่ ก่อนจะหันกลับมาเอ็ดคนที่นั่งตรงข้ามอีกครั้ง “เห็นไหมโต๊ะอื่นเขามองหมดแล้ว อายเขาไหมล่ะนั่น”
“แหะ ๆ ก็นิ่มตื่นเต้นนี่” คนอายุน้อยกว่ายิ้มเหย ๆ มองรุ่นพี่สาวตาปริบ ๆ ก่อนจะถามต่อด้วยความอยากรู้ “ตกลงเรื่องจริงใช่ไหม ที่เจ้านายพี่ซันขอพี่ซันแต่งงาน”
“จริง” รุ้งตะวันพยักหน้ายืนยัน เมื่อครู่นี้เธอเพิ่งเล่าเรื่องที่วริศขอแต่งงานให้สาวรุ่นน้องฟัง อันที่จริงเธอยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เลย แต่ถ้าจะเก็บไว้คิดคนเดียวก็อึดอัดจนไม่เป็นอันทำอะไร จึงตัดสินใจชวนช
