“คะ...คุณดิน”
“นายครับอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับเมื่อกี้ตุ๊กแกมันกระโดดมาเกาะหลังคุณริน”
“ออกไป!” ปฐพีสั่งโดยสายตาที่เต็มไปด้วยความโมโหของเขาโฟกัสอยู่ที่น้ำรินเพียงคนเดียว
“...ครับ” แทนไทรีบเดินออกไปปล่อยให้น้ำรินเผชิญชะตากรรมอยู่เพียงลำพัง
สายตาแบบนี้ไม่ใช่ว่าเข้าใจผิดหรอกนะ น้ำรินคิดในใจแล้วก้าวเดินหมายจะหลบเข้าไปในห้องน้ำ
“คิดจะอ่อยผู้ชายให้หมดโลกเลยใช่มั้ย”
นั่นไง คิดไว้ไม่มีผิด เขาต้องหาเรื่อง
ปฐพีกระชากแขนเล็กแล้วบีบมันอย่างแรง ปากก็เริ่มสาดคำพูดเสียๆ หายๆ ใส่ โดยไม่คิดว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง
“โอ๊ยคุณดิน ฉันเจ็บนะ”
“ร่าน!”
“อะไรของคุณ แล้วนี่จะหยาบคายทำไมนักหนา” น้ำรินไม่ปล่อยให้เขาฟาดฟันอยู่ผ่านเดียว เธอก็สู้กลับอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน
“หึ! โกรธที่ฉันรู้ทันรึไง เอามั้ยเพื่อนฉัน ลูกน้องฉัน นี่มีเป็นสิบยี่สิบคนเลยนะ เธอจะเอาทั้งหมดมั้ยเดี๋ยวเรียกมาลงแขกให้”
“หยาบคาย นี่ไม่ค
