เช้าวันต่อมา
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นปลุกให้น้ำรินที่นอนขดอยู่บนพื้นรู้สึกตัว
ทว่ายังไม่ทันจะขยับร่างกายที่ปวดระบมลุกขึ้นก็มีเสียงแหลมขัดขึ้นเสียก่อน
“นี่เธอเป็นใคร! เข้ามานอนอยู่ในห้องพี่ดินได้ยังไง"
"โอ๊ย! ทำอะไรของเธอเนี่ย ปล่อยฉันนะ" โจรีกระชากแขนน้ำรินให้ลุกขึ้นและลากเธอให้ออกจากห้อง
“หยุดนะโจรี! เธอเข้ามาในห้องพี่ทำไม”
ระหว่างนั้นเสียงเข้มของเจ้าของห้องก็ดังขึ้น ปฐพีที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวเดินเข้ามาหยิบเสื้อคลุมที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาสวมใส่ ส่วนโจรีก็รีบวิ่งเข้าไปกอดแขนข้างที่มีรอยสักทั้งแขนเอาไว้ด้วยท่าทางหวงแหน
“นั่นใครคะ ทำไมพี่ดินให้เธอเข้ามานอนอยู่ในห้อง”
โจรีชี้นิ้วมาทางน้ำริน ทว่าเมื่อเห็นเธอดันกายลุกขึ้นยืนด้วยขาที่สั่นเทาและดูอ่อนเพลียมาก หญิงสาวก็เดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนพี่นอนกับยัยนี่ โ
