ระหว่างทางรถขับผ่านร้านบะหมี่เกี๊ยวปูที่น้ำรินเคยขอจอดซื้อ แต่ตอนนั้นเธอยังไม่ได้กินก็ดันมีเรื่องกับเป็นหนึ่งซะก่อน แต่ครั้งนี้ปฐพีจึงเรียกให้ลูกน้องของเขาจอดรถตรงหน้าร้าน
"จอดหน้าเซเว่น"
"นายจะซื้อของเหรอครับ"
"อืม" เขาตอบสั้นกุด พอเลื่อนสายตาไปมองคนข้างๆ ก็พบว่าน้ำรินกำลังมองไปที่ร้านบะหมี่เกี๊ยวปูด้วยแววตาสื่อความหมาย
"หิวมั้ย"
"ถามรินเหรอคะ" นิ้วชี้เรียวชี้เข้าหาตัวเองอย่างไม่มั่นใจนัก
"อืม ถ้าหิวก็ลงไปหาอะไรกินด้วยกัน"
คำชวนธรรมดาแต่เรียกรอยยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอพยักหน้าหงึกหงักรีบเปิดประตูหมายจะลงจากรถ ทว่าปฐพีเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบดึงแขนเธอเอาไว้
“ชุดนี้ไม่โอเคว่ะริน”
“เอ่อ...นึกออกแล้วค่ะ ฉันมีเสื้อคลุมค่ะ” ว่าแล้วก็หยิบเสื้อคาร์ดิแกนที่วางอยู่เบาะรถข้างๆ มาสวมใส่และติดกระดุมทุกเม็ด คนตัวจึงพยักหน้าอนุญาตให้เธอลงจากรถ
ช่วงเวลาเกือบเที่ยงคืนทำให้
