ด้านดอมินิกนั้นหลังจากที่ได้รู้ว่าทั้งโกดังและเรือสินค้าระเบิดก็เครียดอย่างหนัก ยิ่งตอนนี้เจคอบโทรหาเขาไม่หยุด ทางเดียวที่จะรอดคือต้องรีบหนีออกนอกประเทศ
ครืดๆ ครืดๆ ครืดๆ
"มึงจะโทรมาหาพ่องมึงอะไรหนักหนาวะ"
มือหนากำพวงมาลัยรถแน่นเท้าหนักเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วรถตรงไปทางสนามบิน คาดไม่ถึงว่าปฐพีจะเข้าจู่โจมเขาได้รวดเร็วขนาดนี้ ระหว่างนั้นโทรศัพท์ที่เป็นเบอร์ของลูกน้องเจคอบก็โทรเข้าไม่หยุดหย่อน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่ดอมินิกขับรถมาถึงสนามบินพอดี ทว่ายังไม่ทันเลี้ยวเข้าไปจอดในลานจอดรถเขาก็เห็นคนของเจคอบเดินอยู่ทั่วพื้นที่ ทำให้ดอมมินิกต้องรีบกลับรถและกดรับสายมือขวาของเจคอบอย่างเสียไม่ได้
"กูรู้แล้ว!"
(นายไม่ได้อยากรู้ว่าคุณรู้หรือยัง แต่นายต้องการรู้ว่าคุณจะชดใช้เรื่องนี้ยังไง)
"เดี๋ยวกูเอาของล็อตใหม่ไปส่งให้"
(ไม่ใช่กำลังคิดจะหนีออกนอกประเทศเหรอครับ)
"มึงหุบปากเน่าๆ ของมึงไปเลยน
