ฟ้าคราม...
"มิ้ว...เธอเองก็น่าจะรู้อยู่กับใจดีว่าฉันเป็นคนผลักเธอหรือเปล่าหรือเธอตกลงไปเอง" น้ำเสียงของสวยเริ่มเข้มขึ้นเหมือนเธอจะทนไม่ไหวกับคำพูดใส่ร้ายของมิ้ว ครับสิ่งที่มิ้วพูดมันไม่ใช่เรื่องจริง สวยไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้ผมรู้ดี
"พี่สวยคะคนที่น่าจะรู้อยู่กับใจควรจะเป็นพี่มากกว่ามั้ยคะ พี่ทำพี่ก็ยอมรับสิ" มิ้วเองก็ไม่ยอมเช่นกันผมควรจะเข้าไปเคลียร์ก่อนที่สองสาวจะมีเรื่องขุ่นเคืองใจกันมากกว่านี้
"ถ้าฉันทำฉันยอมรับมันแน่แต่นี่ฉันไม่ได้ทำอย่างที่เธอพูด การที่เธอสร้างเรื่องโกหกเธอต้องการอะไร??ความเห็นใจจากพี่ฟ้าครามงั้นสิ หึ" ข้าวสวยปรายตามองเคืองมาที่ผมหนึ่งทีแล้วพูดต่อ
"พี่ครามเค้าเห็นใจเธออยู่ล่ะเพราะในสายตาของเค้าชั้นมันเป็นตัวร้ายตัวอิจฉานิสัยไม่ดีส่วนเธอมันเป็นนางเอกอ่อนแอผู้น่าสงสารและโดนกระทำ" สายตาตัดพ้อน้อยใจถูกส่งมาให้ผมก่อนที่สวยจะวิ่งกลับไปยังบ้านของเธอแต่ผมไม่ได้วิ่งตามไปท
