"โธ่ พี่คีย์ ทำไมคิดแบบนั้นคะ ตอนนั้นริสบอกแม่บ้านว่า ถ้าจัดห้องนอนใหม่ ให้เก็บของๆริสไว้ให้ดี แต่พอป๊าไปเห็นช็อกโกแลต ที่ริสไม่กล้าแม้แต่จะแกะ เพราะเสียดายของทุกอย่างที่พี่คีย์ให้ ป๊าเลยคิดว่าริสจะกิน เลยให้ขนมาทิ้งจนหมด แล้วก็รู้ตอนที่ริสกลับไทยได้หลายปีแล้ว ริสโกรธป๊ามากเลยค่ะ ที่ทิ้งของพี่คีย์ไปจนหมด ริสยังเสียดายมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ที่แน่ๆเลย ริสจำได้หมดทุกชิ้น เพราะเป็นของรักของหวง"
"เรื่องจริงเหรอ นี่พี่ไปคิดอะไรอยู่ตั้งนาน" ยิ่งคิดยิ่งโกรธตัวเอง ก็เข้าใจว่าเธอไม่เหลียวแล แล้วทิ้งของเขาไปจนหมด นี่เสียเวลาอะไรอยู่ตั้งนาน
"พี่คีย์ก็คือรักแรกและรักเดียวของริสค่ะ ริสไม่เคยรักใครเลย ก็เพราะริสมีพี่คีย์อยู่ตลอดเวลาไงคะ"
"ไอริส..." เขาก็พูดขึ้นด้วยความดีใจ พร้อมกับกอดกระชับเธอเข้าแนบอก
"ขนาดยอมกลับมาแต่งงานด้วย ยังไม่รู้อีกเหรอ"
"พะ...พี่ขอโทษนะ" เขาก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
