“เออ…กูเอง”
“มึงรู้ได้ยังไงว่ากูอยู่ที่นี่”
“กูก็รู้จากพ่อแม่มึงน่ะสิ”
แทนไทเอ่ยตอบไปตามความเป็นจริง ขณะทรุดกายลงนั่งข้างๆ อีกฝ่าย ก่อนจะหันไปมองคนที่เพิ่งวางแก้วเหล้าในมือแล้วเอื้อมไปคว้าบุหรี่ที่วางอยู่ไม่ไกลอย่างหนักอก
“แล้วมึงมาทำไมวะ”
“กูก็มาตามมึงกลับไงล่ะ ว่าแต่…ทำไมถึงได้โทรมแบบนี้วะ อย่าบอกนะว่าคิดถึงเมีย”
“กูไม่เคยมีเมีย!” ปรเมศเอ่ยค้านเสียงแข็งกระด้างพร้อมกับผงกหัวขึ้นมามองเพื่อนนิดหน่อย แล้วอัดบุหรี่เข้าปอด ก่อนจะพ่นควันขาวๆ ออกมา แทนที่จะห้ามปรามกันผู้มาใหม่กลับฉวยซองบุหรี่ที่วางอยู่ข้างกายของคนที่กำลังทำหน้าเบื่อโลกมาจุดสูบเป็นเพื่อนเสียอย่างนั้น
“ก็ไอ้น้ำยังไงวะ” วาจาที่หลุดออกมาจากปากของเพื่อนซี้กระทบใจคนฟังอย่างแรงจนปรเมศชะงักมือที่กำลังจะยื่นบุหรี่ไปบี้ลงที่เขี่ยบุหรี่ซึ่งวางอยู่ใกล้ๆ
“มันไม่ใช่เมียกู!” เขาสวนกลับเสียงห้วนจัด แววตาเย็นชาคู่นั้นอัดแน่นไปด้วย
