“น้ำ…พงษ์ไปก่อนนะ อ้อ…ตัวยังรุมๆ อยู่เลยอย่าลืมกินยาด้วยล่ะ”
คนที่ตั้งท่าจะหมุนตัวเดินจากไป ทว่าตากลับเหลือบไปเห็นคนที่กำลังยืนทำหน้านิ่งทว่านัยน์ตาแข็งกร้าวพร้อมจะอาละวาดอยู่ไม่ไกล เลยแกล้งยกมือขึ้นแตะหน้าผากคุณหมอสาวพร้อมเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเป็นใย แล้วก็แทบหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นกรามของไอ้คนขี้หึงบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน
“โอเคๆ น้ำไม่เป็นไรหรอก พงษ์กลับไปทำงานได้แล้ว…ไป”
ธารธาราเอ่ยบอกเสียงอ่อยๆ ก่อนจะรีบรุนหลังให้พงษ์สวัสดิ์กลับไปแผนกของเขา ด้วยกลัวว่าจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน ทว่าพอหันกลับมาก็ต้องทำหน้าไม่ถูก
“เอ่อ…ท่าน…มีอะไรกับดิฉันหรือเปล่าคะ”
คุณหมอสาวเอ่ยเสียงแผ่วเบาสอบถามอีกฝ่ายด้วยน้ำคำเหินห่างเป็นทางการ และนั่นยิ่งเป็นการเติมเชื้อไฟโทสะให้โหมกระพือขึ้น เพราะคิดว่าแม่ตัวดีทำเป็นสองมาตรฐาน ทั้งที่ธารธาราตั้งใจให้เกียรติเขาต่อหน้าคนอื่นในฐานะเจ้านาย แต่ปรเมศกลับนึกหงุดหงิด
