“นังเพื่อนชั่ว! อย่าเจอกันอีกเลย!!”
เฮลิคอปเตอร์ขับผ่านท้องฟ้าสีฟ้าเข้มสดใสของอิตาลี ห่างออกมาไกลจากเรือลำยักษ์หลายไมล์ทะเล
เขาจะโยนเธอลงจากเฮลิคอปเตอร์เมื่อไหร่ เธอยังไม่รู้เลย เธอกลัวมาก แม้ความตายเป็นเหมือนเพื่อนของเธอในเวลานี้ แต่เธอก็ยังไม่อยากตายตอนนี้เลยจริงๆ
“คุณรอดแล้ว และฉันยังไม่เห็นหน้าคุณเลยนะ ฉันให้การกับตำรวจไม่ได้หรอก ปล่อยฉันเถอะ”
“ผมปล่อยคุณแน่ ไม่ต้องห่วง”
เธอขมวดคิ้ว “ทำไมเสียงคุ้นจัง”
“คุณโป๊อยู่นะ”
“เอ๊!” เธอตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อก้มมองตัวเอง กายเปล่าในเสื้อคลุมที่ไม่ได้ผูกสายชุดคลุมไว้ไม่ได้ปลอดภัยต่อสายตามากนัก เธอใช้อีกมือที่ไม่ได้สวมกุญแจมือจับขอบชุดปิดร่างไว้เท่าที่ทำได้ “แล้วนี่เราจะไปไหนกัน”
“เดี๋ยวก็รู้” เขาขับเฮลิคอปเตอร์อย่างคล่องแคล่ว ชำนาญ คงไม่ใช่มือปืนกระจอกแน่ เขาตรงไปยังเกาะเล็ก ๆเกาะหนึ่งกลางทะเล ซึ่งไม่มีคนอยู่อาศัย ราวกับเป็นเกาะร้าง เขาน
