หนึ่งเดือนต่อมา_
"วันนี้กระโปรงสั้นไปนะ" เสียงเข้มดังขึ้น ในตอนที่นักศึกษาสาวเตรียมไปเรียนวันเปิดเทอมใหม่ พึ่งเดินออกจากมุมแต่งตัว มีสัดส่วนเริ่มขยายใหญ่ โดยเฉพาะตรงหน้าอกอวบ
"ไม่เห็นสั้นเลย มีแต่บลายธ์อ้วนขึ้นต่างหาก ช่วงที่กินกับนอนมันสบายเกินไปรู้ไหม" ร่างบางยังไม่ทันเดินผ่านคนตัวสูง ที่กำลังผับแขนเสื้อมารั้งเอวราบไปกอด
"ชื้อชุดใหม่ได้ไหม อยากได้ของแพงขนาดไหนก็ซื้อเลย"
"ถ้าบลายธ์กลับไปเล่นบาสอีกเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็ผอมลงเอง" เธอบอกเสียงแข็ง หลังข้อเท้าหายอีกฝ่ายยังไม่ให้เล่นกีฬา
"อยากเจ็บตัว?" เสียงเข้มบ่งบอกอารมณ์ไม่พอใจ ปล่อยเอวบางให้เป็นอิสระ ไปคว้านาฬิกาข้อมือแบรนด์ดังสวมใส่
"ไม่เล่นก็ไม่เล่น ไปกินข้าวก่อนนะคะ"
"อืม" สายตาคมมองตามแผ่นหลังบาง รู้ดีว่าเธอไม่พอใจ แต่สำหรับเขาคือการเป็นห่วง ห่วงที่ว่าถ้ามีอุบัติเหตุอีกครั้ง เธออาจต้องผ่าตัดจากการกระดูกร้าวบ่อยๆ
@ มหาวิทยาลัยช
