“เก้าทัพอยากไปเล่นที่สนามเด็กเล่น”
เมื่อกินไอศกรีมจนหมดถ้วยเด็กชายกองทัพก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับบอกบิดาถึงความต้องการที่อยากจะไปเล่นของเล่นในสวนสนุกของห้าง ออกมาข้างนอกทั้งทีทัพต้องเที่ยวเล่นให้สุดแล้วหยุดที่ความสนุก เด็กชายตัวน้อยคิดอย่างรื่นเริงดวงตากลมโตก็กะพริบตาปริบ ๆ อย่างออดอ้อนบิดาก่อนที่เก้าทัพจะหยิบทิชชูมาเช็ดปากที่เต็มไปด้วยคราบไอศกรีมออกให้จนหมดจด
“หอมแก้มเก้าก่อนแล้วเก้าจะพาไป”
คราวนี้เก้าทัพไม่ขอให้กองทัพเรียกพ่อ แต่เขากลับขอให้ลูกชายตัวน้อยที่บึนปากหน้างอทันทีที่ได้ยินคำร้องขอของบิดาให้หอมแก้ม เพราะตั้งแต่กองทัพมาอยู่กับเขาลูกชายตัวแสบไม่เคยหอมแก้มเขาเลยสักครั้งมีแต่เขาที่แอบหอมลูกตลอดโดยเฉพาะเวลาที่ลูกชายหลับ เขาทั้งหอมทั้งฟัดจนแก้มยุ้ย ๆ แทบช้ำ
“ไม่หอมไม่ได้เหรอ แก้มเก้าเหม็นพี่ทัพไม่อยากหอม”
ข้ออ้างก็มาครับนาทีนี้ แต่คนเป็นพ่อไม่ฟังกลับยื่นแก้มไปชิดติดหน้าลูกชายที่ยกมือ
