เสียงนาฬิกาแตะเลขห้าโมงเย็น ดังก้องเบา ๆ ทั่วออฟฟิศ ไฟบางดวงเริ่มดับลงทีละจุด เสียงเก็บของดังขึ้นเป็นระยะ พนักงานทยอยลุกจากโต๊ะ สนทนาเบา ๆ พลางเดินออกจากออฟฟิศ แสงแดดยามเย็นสาดผ่านกระจก ทิ้งเงายาวบนพื้น ท้องถนนเริ่มแน่นขนัด บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอิสระหลังวันทำงานอันยาวนาน
ฉันเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมกลับห้อง ระหว่างรอใครบางคน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาเขา
“หนูไปรอที่ร้านกาแฟร้านเดิมนะคะ พี่โย”
หลังส่งข้อความ ฉันก็ตรงไปที่ลิฟต์ มุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟที่เรานัดเจอกันเหมือนทุกครั้ง
- โยธา -
เสียงแจ้งเตือนสั้น ๆ ดังขึ้น โยธาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเหลือบมองแวบหนึ่ง
“หนูไปรอที่ร้านกาแฟร้านเดิมนะคะ พี่โย”
เขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรนอกจากขยับมุมปากขึ้นเล็กน้อย พอให้รู้ว่าใจเขากำลังอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว โยธากดล็อกหน้าจอ เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อ สูทสีเข้มพาดอยู่บนแขนอย่างเป็นระเบียบ ขณะที่เขา
