หลังจากความเงียบงันปกคลุมทั่วทั้งห้องรับแขก บรรยากาศก็เริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อย ๆ จนคุณพริก แม่ของโยธา ต้องเป็นฝ่ายขยับตัวก่อน
“เอ่อ… เดี๋ยวฉันขอตัวไปเตรียมอาหารมื้อเย็นให้เด็ก ๆ ก่อนนะ คุณอยู่คุยกับคุณปัดไปก่อน” คุณพริกหันไปบอกคุณเพชรสามีด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจกลบความตึงเครียดในใจ
“อ้าวเหรอ? วันนี้โยธาอยู่ทานมื้อเย็นด้วยหรอ งั้นฉันขออยู่ทานด้วยเลยละกันคุณเพชร” คุณปัดหันมาพูดเสียงใส แต่แฝงด้วยเจตนาที่เดาได้ไม่ยาก
คุณพริกชะงักเล็กน้อย แต่ก็ฝืนยิ้มตอบกลับ “ได้สิจ๊ะ ดีเลย จะได้คุยกันต่อให้จบเรื่องเมื่อกี้ด้วย”
แม้คำพูดจะฟังดูสุภาพและเป็นมิตร แต่บรรยากาศรอบโต๊ะอาหารในค่ำคืนนั้นกลับต่างไปจากทุกครั้ง เสียงจานกระทบกันเบา ๆ กลายเป็นเสียงที่ดังเกินจำเป็น และสายตาหลายคู่ต่างจับจ้องกันอย่างระมัดระวัง
เนเน่นั่งเงียบ ๆ ข้างโยธา ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตาใคร ขณะที่คุณปัดยังคงเอ่ยพูดถึงเรื่องในอดีตระหว
