เสียงรองเท้ากระทบพื้นห้องโถงของโรงพยาบาลดังถี่และเร่งรีบ กล้าเดินนำหน้า ตามด้วยทู ใบเฟิร์น และเกวที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ทันทีที่เห็นโยธานั่งเงียบอยู่บนเก้าอี้ยาวหน้าห้องฉุกเฉิน ทั้งสี่ก็รีบตรงเข้ามาหา
“เนเน่อยู่ไหน!?” ใบเฟิร์นถามทันที น้ำเสียงแฝงความตื่นตระหนก
โยธาเงยหน้าขึ้น สีหน้าสงบนิ่งแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า “หมอกำลังตรวจอยู่ข้างใน ยังไม่รู้ว่าถูกวางยาอะไรบ้าง”
เกวรีบยกมือปิดปาก น้ำตาซึมขึ้นมาทันที “เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง…เราไม่น่าปล่อยให้เน่ไปเข้าห้องน้ำคนเดียวเลย…”
กล้ากำหมัดแน่น “แม่งง ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยว่ะ!?”
ทูวางมือบนไหล่เพื่อนด้วยสีหน้าเครียด “ใจเย็นก่อน ตอนนี้ต้องให้หมอดูแลเธอก่อน ส่วนเรื่องอื่นเราค่อยว่ากัน”
โยธาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองประตูห้องฉุกเฉินด้วยสายตาแน่วแน่ “กูจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบง่าย ๆ แน่” เขาพูดออกมาช้า ๆ แต่น้ำเสียงนั้นชัดเจนและเด็
