ห้องพักโรงพยาบาล
เนเน่นั่งนิ่งๆ บนเตียง ขณะที่โยธานั่งอยู่ข้างๆ คอยจับมือเธอเอาไว้ ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความวิตกกังวลที่ลึกซึ้ง แต่โยธาไม่พูดอะไร เขาเพียงแค่จับมือเธอให้แน่นขึ้นเป็นการให้กำลังใจ
“พี่โยธา…ถ้าผลตรวจออกมาจริงๆ ว่าเน่ท้อง…” เนเน่เริ่มต้นประโยคเสียงสั่น “พี่คิดว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ?”
โยธาหยุดคิดสักพัก ก่อนจะตอบอย่างใจเย็น “เราจะคิดถึงทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอและลูกในท้อง” เขาตอบเสียงมั่นคง “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะอยู่ข้างเธอเสมอ”
เนเน่เริ่มน้ำตาคลอเบ้า เธอรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางออก ทั้งๆ ที่เธอตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีที่สุด แต่กลับต้องเผชิญกับความจริงที่ยากจะรับมือ
“พี่โยธา…เน่ไม่อยากให้พี่ต้องลำบากไปด้วย” เนเน่พูดอย่างขอโทษ
โยธาหันไปมองหน้าเธอ “อย่าพูดแบบนั้นนะเน่ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเรา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่
