เตโชและลัลนาเดินจับมือกันกลับที่พักด้วยหัวใจชุ่มชื่น หน้าบานไม่ต่างกัน เหมือนโลกนี้มีกันอยู่สองคน ไม่รู้กระทั่งว่ามาถึงที่บ้านพักแล้ว และกำลังตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่มองมาอย่างล้อเลียน ที่เห็นทั้งสองคนเดินคลอเครียร์กันมาราวกับคู่รักที่พึ่งแต่งงานกัน
ลัลนามองอย่างประหม่า เขินอายสายตาที่มองมาอย่างล้อเลียน เธอพยายามแกะมือของเธอออกจากการเกาะกุมของเขา ซึ่งเตโชแม้จะทำหน้าเฉยเมยต่อสายตาที่มองมาแต่ก็ยอมปล่อยมือบางแต่โดยดี
" ออกไปไหนแต่เช้า "
เสียงตรีทิพย์ถามขึ้นเป็นคนแรก
" ลัลไปเดินเล่นมาน่ะ เช้าๆคนไม่ค่อยมีบรรยากาศดี แล้วก็สงบจิตใจดีด้วย "
ลัลนาตอบไปตามความจริง ตรีทิพย์จึงหันไปถามอาหนุ่มของเธอ
" แล้วอาโชล่ะไปไหนมา "
สายตาตรีทิพย์ เหมือนกำลังจ้องจับผิด
" อาจะไปไหนจำเป็นต้องรายงานเราด้วยเหรอ "
ตรีทิพย์หรี่ตามองอย่างรู้ทัน
" โชคะ "
เสียงนี้อีกละ พลอยใสมาหาเตโชเพราะเธอรู้มาว่าเขาจะกลั
