เสน่หาคุณอาขา

เข้าบริษัท

หลังจากเตโชกลับมาจากจีนจนเข้าวันที่ 4 เขาจึงเข้าบริษัทแต่เช้า เพื่อตรวจสอบและรับฟังโครงงานจากผู้จัดการตลอดช่วงที่เขาไม่อยู่ที่นี่

" คุณลินดาเตรียมเอกสารให้ผมด้วย "

" ได้ค่ะ "

เตโชสั่งเลขาหน้าห้อง

การประชุมดำเนินไปเป็นเวลา 2 ชั่วโมงครึ่ง เตโชเดินออกมาจากห้องประชุม และต้องแปลกใจเมื่อพบพลอยใสนั่งอยู่ในห้อง

" โช !! "

พลอยใสวิ่งเข้ากอดเอวเตโชแนบแน่นด้วยความดีใจ

" กลับมาทำไมไม่บอกพลอยเลยคะ พลอยคิดถึงคุณม๊ากมาก "

แต่เตโชมีสีหน้าเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด เขาแกะมือพลอยใสก่อนจะผลักออก

" มาทำไม "

น้ำเสียงออกเย็นชา ทำเอาพลอยใสหน้าเจื่อน นั่นหมายความว่าเขายังไม่หายโกรธเธอ

" โชคะ พลอยสำนึกผิดแล้ว พลอยขอโทษ ยกโทษให้พลอยเถอะนะคะ "

หน้าด้านอะไรแบบนี้ นอนกับเพื่อนเขาแต่จะกลับมาหาเขานี่นะ เตโชรู้สึกขยะแขยงผู้หญิงคนนี้จนไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า

แต่พลอยใสยังไม่ละความพยายาม

" เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ยคะ พลอยสัญญาว่าพลอยจะไม่ทำแบบนั้นอีก อีกอย่าง พลอยเลิกติดต่อกับนาธานไปแล้วนะคะ ทั้งเบอร์โทร ไอจี เฟส ไลน์ พลอยจัดการลบออกหมดเลยค่ะ พลอยแคร์แค่คุณคนเดียวนะคะโช "

สีหน้าแววตาของเตโชแสดงออกชัดเจนว่ารังเกียจผู้หญิงคนนี้มาก

" คุณจะเลิกติดต่อ หรือจะสานต่อกับไอ้ธาน มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมแล้วคุณพลอย "

สีหน้าแววตาและคำพูดของชายหนุ่ม เปลี่ยนไป มันดูห่างเหินอย่างเห็นได้ชัด

พลอยใสเขยิบมาเกาะแขนเตโช

" เกี่ยวสิคะ ในเมื่อพลอยรักคุณคนเดียวนะคะโช "

" ทุเรศ !!!! "

เตโชสบถคำด่าออกมาพร้อมๆกับสบัดแขนให้หลุดออกจากการเกาะกุมของพลอยใส จนพลอยใสตกใจ

ตั้งแต่คบกันมา เตโชไม่เคยหยาบคายกับเธอซักครั้ง ยิ่งคิดยิ่งเสียดายผู้ชายอบอุ่นอย่างเตโช เธอหาไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่นาธาน ก็ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกดีแบบนี้ได้ ยกเว้นเรื่องบนเตียง เธอยอมรับว่านาธานถึงใจจนเธอติดใจ

" พลอยแค่ทำผิดครั้งเดียว คุณไม่คิดจะให้โอกาสพลอยบ้างเหรอคะ "

" คุณคิดว่าเรื่องแบบนี้ควรให้โอกาสงั้นเหรอ ผมเคยรัก เคยไว้ใจ แต่คุณกับไอ้ธานกลับเห็นผมเป็นไอ้หน้าโง่ ถ้าวันนั้นผมไม่เห็นเองกับตา พวกคุณคงยังสวมเขาให้ผม กลับไปเถอะครับคุณพลอย กลับไปอยู่ในที่ของคุณ "

พลอยใสทั้งเจ็บทั้งแค้น แต่เธอไม่ยอมแพ้หรอก เธอจะกลับมาทวงของๆเธอคืน

" พลอยกลับก็ได้ค่ะ แต่พลอยอยากบอกว่าพลอยรักคุณมากนะคะ ที่ผ่านมาก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่คนที่พลอยรักมากที่สุดคือคุณนะคะ "

พลอยใสทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ พยายามเรียกร้องความเห็นใจ แต่เตโชไม่สนใจซักนิด เธอจึงจำเป็นต้องเดินออกไป

หลังจากพลอยใสกลับไป เตโชกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องเดิมๆ ถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะยกหูโทรศัพท์โทรหาเลขาหน้าห้อง

" คุณลินดาเข้ามาพบผมที่ห้อง "

" ค่ะ "

เสียงเคาะประตู ชายหนุ่มเอ่ยปากอนุญาตก่อนร่างสวยจะเปิดประตูเดินเข้ามา

" ท่านประธานมีอะไรให้ดารับใช้ค่ะ "

" พลอยรู้ได้ยังไงว่าผมกลับมาแล้ว "

ลินดายิ้มอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

" ดาเองค่ะ คุณพลอยเธอเคยสั่งไว้ค่ะ ถ้าท่านประธานกลับมาให้รายงานเธอทันที "

ตอนที่คบกับพลอยใส ทุกคนรู้ แต่ตอนเลิกกันกลับไม่มีใครรู้ และลินดาก็มักจะชอบเอาอกเอาใจพลอยใสเพราะเป็นนางแบบชื่อดัง และกำลังจะเป็นภรรยาในอนาคตของท่านประธาน เธอจึงประจบเอาใจพลอยใสเหมือนเป็นเจ้านายอีกคนหนึ่ง

" ทีหลังถ้าพลอยมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ "

ลินดาอึ้งไป

" เอ่อ ... แต่... "

ที่ผ่านมา เธอคอยเป็นหูเป็นตาคอยรายงานความเคลื่อนไหวของเจ้านายหนุ่มให้นางแบบสาวรู้ตลอด ไม่ใช่ให้คอยดูคอยรายงานเปล่าๆ แต่เธอรับสินบนมาด้วยนี่สิ

" อยากทำงานที่นี่มั้ย "

" อยากค่ะอยาก "

ลินดาละล่ำละลักตอบเจ้านายหนุ่ม แต่ไม่กล้าบอกว่าเธอรับเงินจากพลอยใสมาเท่าไหร่

" งั้นก็ทำตามที่ผมสั่ง ถ้าตัวคุณอยู่นี่ แต่ยังรับใช้ให้ฝั่งนู้น ผมจะส่งตัวคุณไปอยู่กับหัวใจของคุณ "

" ค่ะๆๆๆ แต่ ... เอ่อ .. คุณโช .. เลิกกับคุณพลอยแล้ว .. เหรอคะ "

น้ำเสียงหวาดๆ เป็นคำถามสุ่มเสี่ยงแต่ก็อยากรู้อ่ะเนอะ

เตโชช้อนสายตามองอย่างเอาเรื่องที่ เหมือนจะบอกว่า

' ไม่ใช่เรื่องของเธอ '

" เอ่อ ... ลินดาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ "

ร่างบางรีบเดินหันหลังกำลังจะออกจากห้อง แต่ต้องชะงักเมื่อเจ้านายหนุ่มเรียกไว้

" เดี๋ยว "

ลินดาหันกลับมาอย่างหวาดๆ

" คะ "

" สั่งดอกทิวลิปให้ผมช่อนึ่ง หาแจกันมาให้ผมด้วย "

" ได้ค่ะท่านประธาน "

ลินดางุนงงกับคำสั่งของเจ้านาย

" ดอกทิวลิปเหรอ ? "

สีหน้างุนงง กลายเป็นคนชอบดอกไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้านายเธอคงไม่ได้นึกอยากเป็นสาวขึ้นมาหรอกนะ .... ' คงไม่ใช่ม้าง '

เมื่อรู้สึกว่าคิดไปก็ไม่ได้คำตอบจึงจัดการโทรไปสั่งดอกไม้ตามที่เจ้านายสั่งที่ร้านดอกไม้ที่อยู่ใต้ตึกบริษัท

ลัลลนารับสายโทรศัพท์ เมื่อมีลูกค้าโทรแจ้งความประสงค์อยากได้ดอกทิวลิป เธอลงมือจัดการทันทีและส่งมาอีกทีในเวลา 1 ชั่วโมงต่อมา

" สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่สั่งได้แล้วค่ะ "

ลัลลนาเดินมาหาลินดาที่โต๊ะทำงาน ยื่นดอกทิวลิปที่ถูกจัดอย่างสวยงามอยู่ในแจกันใบไม่ใหญ่นัก พร้อมผูกโบว์อย่างดี

" เท่าไหร่คะ "

" ทั้งหมด 1,550 บาทค่ะ "

ลินดาจัดการจ่ายเงิน

" ขอบคุณค่ะ "

ลินดารับดอกไม้เดินถือเข้าไปให้เจ้านายหนุ่มทันที

" ดอกไม้ได้แล้วค่ะ "

เขามองดอกทิวลิปที่เลขานำมาวางให้ด้านหน้า

" ขอบใจ "

ลินดาวางแจกันดอกไม้ที่โต๊ะก่อนจะเดินออกไป

เตโชมองความงดงามตรงหน้า สูดลมหายใจเข้าลึกๆอย่างผ่อนคลาย ยิ้มน้อยๆ หวนนึกถึงใบหน้าของเด็กสาวในวันนั้น

เขาเริ่มแยกไม่ออกละ ว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย มาจากดอกไม้หรือเด็กสาวคนนั้นกันแน่นะ

' แก่แล้วนะไอ้โช '

เขาคิดและนึกหัวเราะเยาะตัวเองอยู่ในอก ผู้หญิงคนนั้นคงจะอ่อนกว่าเขาหลายปี

' นี่เขาแอบชอบสาวรุ่นหลานเลยเหรอ '

เตโชพยายามส่ายหน้าสลัดความคิดลบๆออก

แต่ในขณะที่เขากำลังมองดอกไม้ที่มาพร้อมกับแจกัน และยังมีป้ายห้อยอยู่ เขาก็ต้องชะงัก หงายแผ่นกระดาษที่ดูคุ้นตาทั้งสีและตัวอักษร

' flower of dreame '

ร้านเดียวกัน ไวเท่าความคิด เตโชเดินออกมาจากห้องตรงไปที่โต๊ะเลขาลินดาทันที

" คุณลินดาสั่งดอกไม้มาจากไหนครับ "

" ร้านจัดดอกไม้ที่อยู่ใต้ตึกเรานี่เองค่ะท่าน มีอะไรเหรอคะ "

" ใต้ตึกบริษัทเรามีร้านจัดดอกไม้ด้วยเหรอ "

ปกติเขาไม่เคยสนใจอะไรนอกจากงาน ไม่เคยรู้เลยว่าใต้ตึกบริษัทของเขามีร้านดอกไม้ ตึกนี้เป็นของครอบครัวเขา บริเวณรอบๆเป็นของครอบครัวเขา จะเป็นล็อค เป็นร้านรวงที่บ้านเขาเปิดให้คนเช่าทำการค้า ซึ่งเรื่องนี้ผู้จัดการเป็นคนดูแล

ลินดามีสีหน้างุนงงกับคำถามเล็กน้อย เจ้านายเธอไม่เคยสนใจอะไรจริงๆ

" มีค่ะ เปิดมาจะ 3 ปีแล้วนะคะ "

" อืม ขอบคุณครับ "

เตโชเดินไปที่ลิฟท์ ลงไปข้างล่างทันที