เสียงกริ่งหน้าบ้านที่ดังรัวติดกันหลายครั้งทำเอาหญิงสาวสองคนที่นั่งอยู่ในบ้านสองคนชะเง้อไปมองที่หน้าบ้านพร้อมๆ กัน...
“มาแล้ว” อนามิกามีสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัดราวกับว่าคอยเสียงกริ่งนี้มานานมากแล้ว...
“ใครมาเหรอยัยฟ้า” พรีมพริมาถาม
“เอ่อ... หมอธิมค่ะ เค้าบอกว่าจะมาหาที่นี่”
“ฮันแน่... ชักจะยังไงๆ แล้วนะเนี่ย หมอธิมมาหาถึงบ้านเลยเหรอ”
เมื่อโดนล้อ อนามิกาที่ยังไม่ได้คิดอะไรก็แก้มแดงขึ้นมาทันตา... ที่หล่อนรอเขานี่ไม่ใช่เพราะอะไร แต่ว่ารอเพราะรู้ว่าเขาจะพาตติยะมาต่างหาก และที่สำคัญการที่ธานุวัตน์นั้นมาบ้านนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะตอนที่พรีมพริมาไม่อยู่เขาก็มาหลายครั้ง ถ้าพรีมพริมารู้ว่าเขาถึงกับมานอนค้างที่นี่แล้วคงได้ล้อหล่อนไม่หยุดเเน่
“ก็ฟ้าสนิทกับแม่เค้านี่คะพี่พรีม วันนี้เค้าก็เลยจะมารับฟ้าไปทานข้าวกับแม่เค้า ไม่ได้เป็นอย่างที่พี่พรีมคิดหรอกค่ะ เดี๋ยวฟ้าออกไปรับเขาก่อนนะคะ ขอพา
