เช้าวันต่อมา
สาวน้อยนอนหลับไปทั้งน้ำตานองหน้า เธอรู้สึกเจ็บปวดทั้งที่ภายในใจก็ไม่คิดว่าจะรู้สึกมากไปเกินกว่าที่เขาเป็นคนให้ความช่วยเหลือมาตลอดตั้งแต่เด็ก
แต่หลังจากความสัมพันธ์กระชับมิตรเริ่มแปรเปลี่ยนกลายเป็นสอดแทรกลึกซึ้งทำให้หัวใจด้านชาของเธอเปิดรับโดยที่ไม่รู้ตัว
"พ่อจ๋า กลับมาแล้วเหรอดีจังวันนี้กิฟท์มีอะไรจะมาอวด" หลังจากพ่อส่งของกลับมาลูกสาวคนโตก็เดินออกมาพร้อมกับมือที่คล้องแขนล่ำ "คนนี้ผัวหนูชื่อพี่หาญ"
"คนที่เท่าไหร่ล่ะ"
"ทำไมพ่อพูดแบบนี้ล่ะหยอกลูกอีกแล้วนะ ฮ่าๆ"
"ดีใจด้วยแล้วกัน ว่าแต่พ่อหนุ่มรอกินข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะ"
พ่อเอ่ยสั่งเนื่องจากบรรยากาศคุ้นชินเพราะกิฟท์ไม่ได้พาผู้ชายคนแรกมาแนะนำ เพียงพักหนึ่งเนตรก็ออกมาจากห้องเพื่อตรงดิ่งไปทำอาหารในครัว
หมับ
"เนตร.."
เพียะ!
ทันทีที่ข้อแขนโดนกระชากและเห็นว่าเป็นชายคุ้นเคยฝ่ามือเล็กของสาวน้อยก็ฟาดกระทบเข้าใบหน้าอย่างจัง
"อย่า
