“แค่รับผิดชอบเองเหรอคะ”
“ถ้าจะบอกว่ารักกันตอนนี้พี่ก็คงยังบอกว่ารักไม่ได้ แต่เราลองมาคบกันไหม ถ้าเราลองคบกันแล้วเราเข้ากันได้ดี พี่จะตอบปิ่นว่าพี่รักปิ่น แต่ถ้าให้พี่โกหกปิ่นตอนนี้ก็เท่ากับว่าพี่โกหกทั้งปิ่นและโกหกหัวใจตัวเองด้วย ปิ่นต้องการให้พี่โกหกเหรอ” ประโยคคำถามของเขาทำให้ปิ่นปัก ฟังนิ่ง ก็จริงของเขา เธอแอบรักเขามานานแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี เธอก็น่าจะลองคบหาดูใจกับเขาดู ไม่เสี่ยงก็ไม่รู้ ถ้าไปกันรอดเธอก็จะได้เป็นแฟนกับเขาจริง ๆ ไม่ต้องคอยแอบรักอยู่แบบนี้ แต่ถ้าไปกันไม่รอดก็คิดว่าครั้งหนึ่งเธอกับเขาเคยคบหาดูใจกัน อย่างน้อยเธอก็ได้อยู่ใกล้ๆ คนที่รักและได้ดูแลเขาในช่วงระยะเวลาหนึ่ง
“ก็ได้ค่ะ ปิ่นจะลองคบกับพี่เชษฐ์ดู” เธอนิ่งคิดไปครู่ใหญ่ก่อนที่จะตบปากรับคำว่าจะคบหาดูใจกับเขา
“ถ้าตกลงจะคบกับพี่เป็นแฟน อย่างแรกเลยก็คือ” เขาจ้องตาเธอ คนเขินอายหลบตาเป็นพัลวัน
“อะไรคะ”
“ห้ามหนีพี่อีก
