หญิงสาวหันไปมองหน้าเขา เห็นรอยยิ้มน้อยๆประดับอยู่ที่ริมฝีปากหยัก ใบหน้าครึ้มเคราของเขาดูสะอาดสะอ้าน จมูกโด่งเป็นสัน เส้นขนคิ้วเรียงแนวหนารับกับรูปหน้าผากกว้าง ดวงตารียาวของเขาล้อมกรอบเอาไว้ด้วยเส้นขนตาสีดำสนิท กำลังจับจ้องมองเธอ
“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” หล่อนตั้งแง่กับเขาอย่างเห็นได้ชัด
“ต้องมีธุระเท่านั้นหรือ?...ผมถึงจะคุยกับคุณได้” เขาทำหน้าง้ำ
“มันก็ควรจะเป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือคะ…ฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกสนิทสนม และก็ไม่มีเรื่องราวส่วนตัวที่จะคุยกับคุณ” พูดจบก็ขยับห่างจากเขาอีกเล็กน้อย บอกเป็นนัยว่าระหว่างเธอและเขา ไม่ควรเกินเลยไปกว่าระยะปลอดภัยที่ต่างคนก็ควรจะรู้
“หนาวไหมครับ”
เขาหาเรื่องชวนคุย ไม่จริงจังว่าต้องการคำตอบ
“ไม่ค่ะ…..”
หล่อนส่ายหน้า ไม่ได้สบตาเขา รู้ว่าตัวเองตอบไม่ตรงกับความจริง ในใจอยากถามเขากลับไปว่า‘จะร้อนจะหนาว…แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับคุณ’
เมื่อได้ยินคำตอบ ชายหนุ่มก็อม
