“บ้า!...อย่ามาขี้ตู่ อย่ามาทึกทัก อย่ามาสำคัญตัวผิด เรื่องอะไรฉันจะไปหึงคุณ” หล่อนสะบัดน้ำเสียง กระชากสายตาออกจากใบหน้าหล่อเหลาของเขา เบือนหน้าไปมองทะเล ไม่พอใจที่เขานึกจะพูดอะไรก็โพล่งออกมา
หญิงสาวรู้สึกกลัวกับคำพูดของเขาที่ชอบกล่าวทีเล่นทีจริง โดยเฉพาะในตอนที่อยู่กับเธอสองต่อสอง
เมื่อได้ยินที่หล่อนต่อว่า เฟอร์นานโดกลับอมยิ้มด้วยความชอบใจ จริงอยู่ที่เขารู้จักเธอได้ไม่นาน หากความสัมพันธ์และความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง ก็ทำให้เขากล้าหาญขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดที่จะแสดงความรู้สึกที่มีต่อเธอออกมาอย่างเปิดเผย
“คุณคงหมายถึงโมนิก้า” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ
“เปล่า…” หล่อนปฏิเสธ พลางปรายสายตาครุ่นคิดไปทางเขาเล็กน้อย พึมพำอยู่ในใจ ‘ไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องมาให้รายละเอียดกับเธอ’ ทำสีหน้าไม่ยินดียินร้ายกับการจะมาหรือจะไปของผู้หญิงที่ชื่อโมนิก้า
ไม่ทันที่เฟอร์นานโดจะกล่าว
