ดาวเบี่ยงสะโพกออกจากเก้าอี้ตัวที่หล่อนนั่ง หยัดร่างรัดรึงขึ้นช้าๆ ก้าวตรงไปที่ถาดอาหารซึ่งวางเรียงรายอยู่อีกด้าน เป็นอาหารบุฟเฟ่ต์น่ารับประทาน เอื้อมตักสลัดผักใส่ลงในจานกระเบื้องสีขาว ทิ้งให้เจ๊แป๊ดสนทนากับเฟอร์นานโดไปพลางๆ
“อาหารอร่อยไหมครับ” เจ้าของรีสอร์ตถามเจ๊แป๊ด
“อร่อยมากค่ะ…วันหลังเห็นทีต้องแวะเวียนมาพักที่นี่บ่อยๆแล้วหละค่ะ รีสอร์ตก็สวยค่ะ” เจ๊แป๊ดปากหวาน
“มีเวลาก็มาเที่ยวอีกนะครับ…ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่ม พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆที่ปรากฏอยู่ตรงริมฝีปากหยักลึก ดวงตาคมประกายที่บางครั้งดูเหมือนมันยิ้มได้ กำลังจะละลายใจเจ๊แป๊ดขึ้นมาอีกครั้ง
“ที่ว่ายินดีต้อนรับนั้น…เฉพาะดาวหรือเปล่าคะ?” เจ๊แป๊ดแกล้งถาม ปรายตามองเฟอร์นานโดราวกับผู้หญิงมองผู้ชายยังไงยังงั้น
“ยินดีต้อนรับทั้งคุณแป๊ดทั้งคุณดาวครับ” ชายหนุ่มตอบทั้งที่ยิ้มเขินๆ ไม่คิดว่าเจ๊แป๊ดจะรู้ทัน
เจ๊แป๊ดยกขาข
