วันต่อมา
หลังจากที่ใช้เวลาหนักหน่วงไปทั้งคืน จวบจนเช้า เขาถึงปล่อยให้เธอได้นอน แล้วก็ผ่านมาถึงช่วงบ่ายของอีกวัน ร่างบางตอนนี้รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัว และปวดเมื่อยไปหมด นั่นก็เพราะเรี่ยวแรงที่มีมันหมดไปตั้งแต่เมื่อคืน
สองร่างยังคงอยู่บนเตียงใหญ่ ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ไม่มีอาภรณ์ติดตัวสักชิ้น มีเพียงผ้าห่มผืนใหญ่ที่ปกคลุมไว้อยู่แค่นั้น
“อื้ออออ” ส่วนเขาที่ตื่นแล้วก็เอื้อมมือหนาไปกอดคว้าตัวเธอมาไว้แนบอกแกร่ง
“พะ...พอแล้วนะคะ พายไม่ไหว” เธอที่คิดว่าเขาจะทำเรื่องอย่างว่าอีก ก็รีบพูดขึ้นมาอย่างต่อต้าน
“หึ ฉันยังไม่ทำอะไรเลยเธอก็หื่นซะแล้วเหรอ” เขาที่ได้ใจก็ยิ่งกอดกระชับเธอแน่นขึ้น
“ปะ...เปล่าซะหน่อย พายแค่รู้สึกปวดตัวมาก” เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้ว แก้มสาวก็แดงซ่าน คนหื่นอย่างเขา ทำเอาเธอแทบเอาชีวิตไม่รอด
“หึ่ม เธอไม่สบายหรือเปล่า” แล้วมือหนาก็เลื่อนขึ้นไปอังที่หน้าผากเล็ก ก็รู้
