ฉันนอนรอนานสองนาน... ปวดบ้างไม่ปวดบ้าง สลับกันไป... แต่ลูกดิ้นไหม ดิ้นมาก! ดิ้นจนฉันเห็นท้องตัวเองเป็นรอยลูกขยับเลย
คุณบอสเดินเข้ามาให้กำลังใจฉัน... เขาเข้ามาเซ็นผ่าคลอดบล็อกหลังให้ ไม่พอ... เขายังขอคุณหมอสุดหล่อเข้ามาอีก เข้ามาบ่อยแบบไม่เกรงใจใครทั้งนั้น!
"ปลาทอง สู้ ๆ นะ อย่าร้องนะครับ" เอ่อ บอกตัวเองดีกว่าไหม เข้ามาหาฉันทีไร เห็นฉันปวดท้องนิดหน่อย เขาก็น้ำตาซึมทุกที...
"ไหวค่ะ ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงกิ่ง" เขามองฉันตาละห้อย ก่อนที่จะเดินออกไปรอข้างนอก ดี... ฉันอยากให้เขาไปกินข้าวกินปลาเผื่อฉันบ้าง ฉันจะตายแล้ว... หิว
ฉันได้แต่นอนรอคุณหมอสุดหล่อ และเรียกเขาอยู่ในใจ คุณหมอสุดหล่อคะ มาเถอะ ๆ มาเถอะ!
หนึ่งชั่วโมง... สองชั่วโมง สามชั่วโมง ผ่านไป...
ปวดท้อง โอ้ย...
"หมอนายทางนี้ค่ะ คลอดธรรมชาติ" หมอ! ฉันเบิกตากว้าง คิวฉันใช่ไหม ฉันไม่ไหวแล้ว ขี้เกียจรอแล้วนะ!
สักพักฉันก็เห็นพยาบาลเข็นเตียง
