“งั้นตามผมไปที่รถเถอะครับ” เมื่อได้ช่วยเธอแล้ว เขาก็ควรจะช่วยเธอให้สุด คนอย่างเขามีน้ำใจเกินกว่าจะปล่อยหญิงสาวสวยคนนี้ขึ้นรถแทกซี่กลางดึกคนเดียว
“ขอบคุณค่ะ” เสียงพูดที่มันแหบพร่าเหลือเกิน มันกำลังทำให้ชายหนุ่มเริ่มตะงิดใจ แต่อย่างไรเสีย เขาก็ไม่อาจฟันธงได้ว่าเธอเป็นอะไร เขาควรรีบพาเธอไปส่งทีบ้านก่อน แล้วค่อยโทรเลื่อนนัดราเมษ เพื่อนสนิทของเขา ซึ่งเป็นเจ้าของเดอะพาราไดซ์แห่งนี้
ร่างบางเดินตามมาด้วยความร้อนรุ่ม เธออยากถอดกระโปรงยาวรุ่มรามที่มันคลุมเข่าลงไปเล็กน้อย และเสื้อแขนตุ๊กตาตัวเชยๆ ของตนเอง แต่สติสัมปัชชัญญะมันยังหยุดยั้งเธอไว้ได้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะหยุดได้นานแค่ไหน
“รถคุณอยู่ไกลมั้ยคะ” ด้วยความที่อยากกลับห้องโดยเร็ว เพราะเธอรู้สึกร้อนจนอยากอาบน้ำ ทำให้เธอเอ่ยถามเขาออกไปทันที
“จะถึงแล้วครับ ว่าแต่คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าคุณแดงๆ แบบนั้น” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ฉัน
