“ก็มาตามคุณนั่นแหล่ะ ขอโทษด้วยนะครับคุณแม่ ที่ทำให้บัวต้องหนีมาแบบนี้ วันนี้ผมมาเพื่อจะเรียกเกียรติของบัวคืน ผมขอจัดงานผูกข้อไม้ข้อมือและก็จดทะเบียนสมรสกับบัวนะครับ” พิชญ์ถือโอกาสเอ่ยออกไปทันที ทุกอย่างมันดูฉุกละหุก แต่เขาก็ต้องทำ เพื่อให้มารดาของบัวบูชามั่นใจได้ว่า เขาไม่ได้ทอดทิ้งเธอแต่อย่างใด
“ตามที่คุณเห็นสมควรเถอะค่ะ เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว มันก็คงไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าการค่อยๆ แก้ไขมันไปทีละอย่าง” นางคำปองเอ่ยออกมาอย่างเห็นดีเห็นงามด้วย ถึงแม้ว่าจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ลูกสาวใคร ใครก็คงไม่อยากให้ท้องไม่มีพ่อ ถ้าพ่อของลูกมาขอรับผิดชอบแบบนี้มันก็ควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง
“นี่คุณเคลียร์กับแม่ของคุณแล้วเหรอ” บัวบูชาเอ่ยด้วยความสงสัย
“มันไม่มีอะไรต้องเคลียร์หรอก ในเมื่อคุณแม่ท่านห้ามในสิ่งที่มันไม่ถูกต้อง ผมก็ควรจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง แบบนั้นมันถึงจะยุติธรรมกับคุณและลูก” พิชญ์เอ่ยจร
