บ่วงรักใต้เงาใจ

ตกนรกทั้งเป็น...2

“อย่าเลยตาว ถ้าเธอสาบานก็ตายเปล่า ฉันไม่อยากมีบาปติดตัวเพราะคนมักใหญ่ใฝ่สูงเหมือนเธอ” แดนไทยมองหญิงสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ตอนนี้ในใจของเขามีแต่ความโกรธ ต่อให้ตวิษาพูดอะไรเขาก็คงไม่ฟังแน่นอน เงื่อนไขที่ผูกมัดทั้งสองไว้ด้วยกันชั่วชีวิต ใครจะไปพอใจกับเงื่อนไขแบบนี้

“ตาวพูดจริงๆ นะคะ ที่ผ่านมาตาวเป็นคนแบบนั้นเหรอคะ ทำไมพี่แดนไม่เชื่อตาวสักนิดเลย” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความผิดหวัง เขาเคยเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ตอนนี้เขากำลังยัดเยียดข้อหาที่เธอไม่ได้ทำ และมันก็น่าปวดใจตรงที่เขาไม่ฟังในสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด

“ฉันเริ่มคิดแล้วแหล่ะว่าที่ผ่านมาฉันคงโดนเธอต้มเสียเปื่อย พ่อกับแม่ก็คงเหมือนกัน เด็กเก็บขยะ กำลังจะกลายเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน มันน่าขำสิ้นดี” แดนไทยเอ่ยเสียงเยาะ ตวิษาเจ็บปวดเป็นอย่างมากที่เขามาดูถูกอาชีพเก่าของเธอในวัยเยาว์ เธอเลือกเกิดไม่ได้ แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดีได้ อาชีพเก็บขยะเป็นอาชีพที่บริสุทธิ์ คนรวยอย่างเขาคงไม่มีวันเข้าใจ ว่าความลำบากเป็นยังไง งานไหนที่พอจะทำได้ เพื่อหาเงินมาประทังชีวิตก็ต้องทำ มันดีกว่าการไปลักขโมยของใครไม่ใช่หรือ

“ป่วยการที่จะพูดกับพี่แดนค่ะ ถ้าพี่แดนไม่ต้องการแต่งงานกับตาว ก็ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นของการกุศลไป ตาวไม่ได้อยากได้อะไร ตาวไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว” ตวิษาเหนื่อยที่จะทะเลาะกับเขา ในเมื่อเขาไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับเธอ เขาก็ควรจะปล่อยทรัพย์สมบัติทุกอย่างเป็นของการกุศล เขาคงไม่ลำบากอยู่แล้ว ส่วนเธอ เธอเรียนจบแล้ว ด้วยสาขาที่เธอเรียนเธอก็คงหางานทำไม่ยากหรอก เธอสบายมานานเกินไปแล้ว เธอควรจะกลับไปจุดเดิมที่เธอเคยอยู่ แค่ท่านส่งเสียให้เธอเล่าเรียนจนสูงขนาดนี้มันก็เป็นบุญคุณมากล้นแล้ว และเธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากสมบัติของพวกท่านอยู่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่ตวิษาสำนึกอยู่ในใจตลอดเวลา

“พูดมาได้นะ ยกให้การกุศลเหรอ เธอเป็นคนผูก เธอก็ต้องเป็นคนแก้เรื่องนี้ ฉันจะแต่งงานกับเธอ ต่อไปนี้ฉันจะทำให้เธอต้องตกนรกทั้งเป็น นี่คือบทลงโทษแรกของผู้หญิงใฝ่สูงอย่างเธอ” แดนไทยกล่าวเสียงเหี้ยม เขาตัดสินใจแล้ว ในเมื่อตวิษาต้องการแบบนี้เขาก็จะจัดให้ ที่ผ่านมาเธอคงจะเห็นแต่ด้านดีๆ ของเขา แต่ตอนนี้เธอจะได้เห็นร่างจริงที่เธอไม่เคยได้เห็นมาก่อน

“สุดแล้วแต่พี่แดนเถอะค่ะ ในเมื่อไม่ฟังกันสักนิด จะฆ่าจะแกงตาวยังไงก็เชิญค่ะ” ตวิษาเหนื่อยเกินกว่าที่จะทัดทานอะไรแล้ว เรื่องอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เธอจะถือว่านี่คือการทดแทนบุญคุณของคุณจักรพันธ์และคุณวลัยภรณ์

“ดี แล้วอย่าหนีไปไหนแล้วกัน” แดนไทยเอ่ยก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ส่วนตวิษาก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด ชีวิตหลังจากนี้ของเธอ ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ไม่ว่ายังไง เธอก็จะพยายามอดทน เพื่อทดแทนบุญคุณของท่านทั้งสอง นั่นคือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในตอนนี้