"คิดยังไงพาฉันออกมาเดินเล่น" เธอเอ่ยมาร์คัสด้วยความสงสัย ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยพาเธอออกมาเดินเล่นตามชายหาดทะเลหรือที่ไหนๆ เพราะในแต่ละวันเขาหมกหมุ่นกับงานจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น
"ตั้งแต่แต่งงานกันมา ฉันยังไม่เคยพาเธอไปที่ไหนเลย เลยเลือกพาออกมาเดินเล่นแทน"
"คิก เดินเล่นที่นี่ ให้ฉันมาคนเดียวก็ได้นะ" เธอหลุดขำออกมาอย่างอดไม่ได้ เชื่อแล้วว่ามาร์ค้สไม่เคยมีความรักมาก่อนจริงๆ ทุกการกระทำของเขามันบ่งบอกชัดเจนแม้บางครั้งคำพูดจะสวนทางกับการกระทำนั้นก็ตาม
เธอเดินทอดสายตามองทะเลสีครามสะท้านกับแสงอาทิตย์ในช่วงเย็น มือเรียวที่ปล่อยไว้ข้างลำตัวเผลอชนกับมือของมาร์คัสก่อนจะเริ่มประสานกันในที่สุด โดยเป็นเขาเองที่คว้ามือเธอไปจับ
"ไม่อยากเชื่อเลยนะ ว่าผู้ชายที่ฉันเคยบอกว่าไร้หัวใจในวันนั้น จะขอเริ่มต้นใหม่กับฉันในวันนี้"
"แปลกหรอ?"
"แปลกสิ ก่อนหน้านี้นายยังใจร้ายกับฉันอยู่เลยแถมยังป่าเถื่อนอีกต่างหาก พ
