เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วอยู่บริเวณต้นไม้ใกล้ขอบหน้าต่างในยามเช้า ทำให้ร่างบางที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงค่อย ๆ รู้สึกตัว
เธอหลับไปทั้งคืนด้วยความเหนื่อยล้า ภาพสุดท้ายที่พอจะจดจำได้คือเสียงของศิลาบอกเธอว่าจะไปไหนสักที่
อันดาค่อย ๆ ปรือตาขึ้น สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือกลิ่นหอมแสนสดชื่นจากบรรยากาศธรรมชาติ ช่างผ่อนคลายและทำให้เธอลืมเลือนเรื่องราวหนักใจต่าง ๆ ไปแทบหมดสิ้น
แต่พอลืมตาตื่นเต็มดวงมองภาพบริเวณรอบตัวชัด ๆ หญิงสาวก็ต้องตกใจสะดุ้งตัวขึ้นนั่งบนเตียงทันที เตียงนี้ไม่ใช่เตียงเดิมที่ห้องของศิลาแต่เป็นที่ไหนก็ไม่รู้
"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มแสนคุ้นเคยเอ่ยเรียกที่มุมห้อง
"คุณศิลา" อันดาเรียกเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ที่ตอนนี้เขาใส่เสื้อยืดสีขาวและกางเกงขายาวสีเทา เส้นผมสีดำของเขาตกปรกลงใบหน้าเนื่องจากไม่ได้เซตไว้
"เรา..."
"อยู่บ้านฉัน" เหมือนเขาจะรู้ว่าเธออยากถามอะไร จึงอธิบายไปก่อนทำให้อันดามองไปร
