อันดาสาวเท้ากลับเข้ามาในโซนส่วนตัวของพนักงานอย่างรวดเร็ว เธออยากหันหลังกลับออกมาตั้งแต่วินาทีที่มีศิลามองดูทุกอย่างอยู่ ความรู้สึกในใจทำให้เธอสั่นไปหมด ทั้งรู้สึกแย่และอยากจะร้องไห้ออกมา
"ฮึก" แต่อันดาก็พยายามกลั้นมันไว้ เธอจะมาร้องไห้ในที่ทำงานไม่ได้
หญิงสาวปาดเรียวขนตาที่มันชื้นเล็กน้อย เงยหน้ามองเพดานร้านที่สูงกว้าง เม้มเรียวปากไว้แน่นจนมันชาไปหมด
เธอไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะมีผลต่อความรู้สึกของเธอขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็อยู่ภายใต้ข้อตกลงของกันและกันว่าเราจะทำเป็นไม่รู้จักกัน แต่พอเจอเขาพูดแบบนั้นต่อคนรู้จักรอบข้างของเขา หัวใจเธอมันก็จุกจนอยากหายตัวไปเลย
ต่อให้ทุกคืนที่ผ่านมาจะนอนอยู่ข้างกายแกร่งของชายหนุ่ม แต่เธอก็คงเป็นได้แค่คนในความลับ เป็นแค่ลูกหนี้ เป็นแค่คนที่เขามีไว้ยามที่ต้องการแค่นั้น
ความห่วงใยเล็กน้อยที่เขาหยิบยื่นให้ มันก็แค่น้ำใจหรือความสงสาร ไม่ก็คงเป็
