ลองเล่นรัก พี่สิงห์ไม่ตรงปก

ตอนที่ 1 หอสมุด

และสิ่งที่เธอเห็นภายในห้องก็ทำให้เธอถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก

ตรงนั้น... บนโต๊ะเก็บเอกสาร มีแผ่นหลังกว้างของใครบางคนที่แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษา เธอมองไม่เห็นหน้าเขาแต่ผู้หญิงที่อยู่ในห้องกับเขาคือบรรณารักษ์สาวที่เธอต้องเอาเอกสารมาให้เซ็น...

เอ๊ะ ? แต่เมื่อเธอเพ่งมองดี ๆ บรรณารักษ์ที่เป็นผู้หญิงมี 2 คนนี่นา อีกคนใส่แว่นแต่คนนี้ไม่ใส่ เมื่อมองเลขห้องก็พบว่าห้องที่มีบรรณารักษ์คงเป็นอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องนี้

พวกเขาสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่ในห้องเก็บเอกสาร ! ! ทั้งที่อีกห้องถัดไปอีกสองถึงสามห้องก็มีคนอยู่ด้วยแท้ ๆ

คุณพระ... เธอที่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง เพราะไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อนแต่ก็ได้แต่แอบมองพวกเขาเงียบ ๆ

''สิงห์คะ อย่าดื้อสิ เดี๋ยวก็มีคนขึ้นมาเห็นหรอก'' บรรณารักษ์สาวเอ่ยเสียงแผ่ว ทำท่าทางบิดม้วน เพียงแค่อีกฝ่ายจับมือถือแขน

''ไหนพี่บอกบนนี้ไม่มีใครไงครับ''

น้ำเสียงนุ่มทุ้มของเขาดังขึ้นและนั่นก็ทำให้บรรณารักษ์สาวถึงกับตีมือลงบนอกแกร่งของอีกฝ่ายเบา ๆ

''ก็ไม่มี... แต่เผื่อคนอื่นขึ้นมา เดี๋ยวเราสองคนก็แย่หรอก...'' ถึงแม้หล่อนจะพูดแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้มีการขัดขืน ทั้งยังพยายามจะเบียดหน้าอกลงบนแขนของชายหนุ่มจนเขาต้องดันออกไปเพราะถึงเนื้อถึงตัวมากเกินไป

เขาไม่ชอบให้ใครเป็นฝ่ายรุก เขาชอบที่จะ 'รุก' คนอื่นมากกว่า มันน่าตื่นเต้นดี เขาชอบที่มีคนชอบและชื่นชมในตัวเขา

มันเป็นภาพลักษณ์ที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนอื่นมองเขาในแง่ดีและเป็นภาพที่เขาต้องสร้างเพื่อครอบครัวของเขา

เป็นคนดีในสายตาคนอื่น ให้คนอื่นชื่นชมเพราะมันจะทำให้ภาพลักษณ์ของพ่อเขาดีด้วยเช่นเดียวกัน...

''สิงห์หล่อมากเลย พี่ชอบคนหล่อแบบสิงห์''

''งั้นเหรอครับ ?'' ร่างสูงส่งยิ้มบางเบาไปให้หญิงสาวตรงหน้า พร้อมน้อมรับคำชมเหล่านั้นอย่างเต็มใจ

รู้สึกพอใจที่มีคนอื่นชื่นชมในความหล่อและลักษณะภายนอกที่บอกเขาว่า 'แสนดี'

''พี่ไม่คิดว่าคนหล่อแบบสิงห์จะมาหาพี่ตามที่พี่บอกเลยด้วยซ้ำ นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ยอมให้คนอื่นมาหาที่นี่เลยนะ'' หล่อนยังคงพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนเขาไม่เลิก

บรรณารักษ์สาวคนนี้มักจะชายตามองเขาอยู่เสมอ เขามักจะเข้าห้องสมุดเกือบทุกวัน... ไม่ใช่เข้ามาอ่านหนังสือหรอกแต่เข้ามาหลบนอนมากกว่า แต่คนอื่นมักบอกว่าเขาชอบมาอ่านหนังสือ ซึ่งเขาก็ไม่ได้แก้ข่าวใด ๆ เพราะมันคือภาพลักษณ์ที่แสนดี...

''พี่ไม่เคยมีเซ็กซ์ในมหา’ลัยเหรอ ?''

เขาเอ่ยถามพลางยกหลังมือไล้ไปตามกรอบแก้มของอีกคน บรรณารักษ์คนนี้เป็นสาวสวย แต่ก็ไม่ได้สวยมากขนาดนั้น...

หล่อนบอกเขาว่ามีธุระจะคุยด้วย เขาก็เลยมาแต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรุกเขาด้วยวิธีนี้ เพราะจากหลาย ๆ วันที่ผ่านมา อีกฝ่ายก็พยายามจะตีสนิทเขาแต่เล่นสนุกด้วยก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้าอีกฝ่ายยังเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ

''จะเคยมีได้ไงล่ะ ถ้ามีวันนี้ สิงห์คือคนแรกที่พี่ยอมมีเซ็กซ์ในมหา’ลัยเลยนะ''

บรรณารักษ์สาวส่งยิ้มยั่วให้และนั่นก็ทำให้เขาชักมือกลับจากอีกฝ่ายพลางเอ่ยถาม

''แฟนพี่ไม่ว่าเหรอ?''

เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีหรือไม่มีแฟน ที่ถามก็เพื่อความแน่ใจ... และอีกฝ่ายกลับตอบคำถามนั้น

''เขาไม่รู้หรอก...''

สายตาของหล่อนโลมเลียเขา มือเล็กนั้นเอื้อมมาดึงเนกไทของเขาให้มันคลายออกอย่างเร่งเร้ากัน

''แปลว่ามีแฟนแล้วงั้นเหรอครับ''

เขาเลิกคิ้วถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เขาไม่ค่อยชอบคนที่มีเจ้าของเท่าไหร่ ไม่ใช่ไทป์ของเขาที่จะใช้ผู้หญิงร่วมกันกับใครแต่อีกฝ่ายดันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าที่แปรเปลี่ยนมาเรียบนิ่งของชายหนุ่มตรงหน้า

''พี่เลิกกับเขาเพื่อสิงห์ได้นะ''

พึ่บ !

ฝ่ามือใหญ่รีบดึงมือที่กำลังวุ่นวายอยู่กับเนกไทเขาออกในทันทีพร้อมกับดันร่างของหล่อนออกห่างในวินาทีถัดไปทันที

เขาลุกขึ้นจากโต๊ะที่นั่งก่อนจะจับชายเสื้อของตัวเองเพื่อสะบัดคราบฝุ่นบนตัวหรือสะบัดกลิ่นของผู้หญิงตรงหน้าออกก็ไม่อาจรู้ ใบหน้าเรียบนิ่งที่ติดจะเย็นชาของเขาทำเจ้าหล่อนถึงกับหน้าเสียแต่นั่นก็ไม่เท่าคำพูดเขาต่อจากนี้

''หึ แต่ผมไม่ชอบใช้ของเหลือจากใคร...''

เขาส่งยิ้มมุมปากพลางดึงเนกไทกลับเข้าที่ โดยที่ไม่ได้สนใจผู้หญิงตรงหน้ามากนัก เขาไม่ชอบคนที่มีแฟน และไม่ซื่อสัตย์ต่อแฟนตัวเองและเขาก็ไม่ได้อยากเป็นชู้กับใคร

''อะ อ้าว ไหนสิงห์บอกว่าชอบพี่ไง''

หึ... ชอบเหรอ ? คำว่าชอบของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน...

''ชอบที่แปลว่าอยาก 'เอา' ด้วยเฉย ๆ ครับ ไม่ได้อยากคบเป็นแฟน''