“ก็...สักแป๊ปแล้วล่ะจ๊ะ น้องแก้วไม่หนาวเหรอ? พี่เห็นเล่นน้ำนานแล้วนะ น่าจะขึ้นได้แล้ว...เดี๋ยวปอด
จะบวมยิ่งกว่าเดิมน้า...”
ภูผาพูดพลาง กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ขณะจ้องลงไปยังร่องอกอวบอิ่ม ที่ล้นขอบเสื้อในของเธอตาเป็นมัน
“แหนะ! ไหนเมื่อกี้บอกว่า...เพิ่งมาแป๊ปเดียวไงคะแล้วรู้ได้ไง ว่าแก้วว่ายน้ำนานแล้วน่ะ”
เธอซักไซ้อย่างรู้ทัน
“เอ่อ...คือ...เอาเถอะน่า พี่ว่าขึ้นได้แล้วนะ ดูสิ...ตัวซีดหมดแล้ว...”
เขาตอบเสียงซ่าน แต่สายตายังสำรวจความงามของกายอรชรในสระน้ำ ไม่เลิก
“อืม...แล้ววันนี้...พี่ภูอยู่บ้านเหรอคะ ทำไม ไม่ออกไปกับแม่ล่ะ?”
“พี่เบื่อน่ะ! ออกไปก็มีแต่พวกป้า ๆ ทั้งนั้นเลย ขี้เกียจไปนั่งฟังพวกเจ้ ๆ แกเม้าท์”
“แหม...ริจะมีเมียรุ่นแม่ ก็ต้องทำใจหน่อยสิคะ”
แก้วใสบอกกับเขา แล้วกระตุกยิ้มเยาะใส่
“อย่าแซวพี่สิจ๊ะ การมีเมียแก่น่ะ ก็ไม่ได้แย่ ไปซะหมดหรอกนะ ยิ่งเป็นพี่สาด้วยแล้วล่ะก็...เรียกว่าดี
ซะมากกว่า เพราะว่าพี่สา...มีลูกสาวสวย ๆ แบบแก้วแถมมาด้วย ยังไงล่ะจ๊ะ”
ชายหนุ่มทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่ แล้วส่งสายตาหื่นโลมเลียไปทั่ว ผิวพรรณนวลเนียนของลูกเลี้ยงสาว อย่างกระหาย
“หืม...พูดแบบนี้...เหมือนได้แม่แล้ว จะจีบลูกด้วยเหรอคะ?”
“ก็ถ้าลูกสาว...ยอมอ่ะนะ”
“ยอมให้จีบ...หรือยอมให้ทำอย่างอื่นล่ะคะ?”
เจ้าหล่อนยียวนกลับ ด้วยท่าทีมีเลศนัย
“หือ...แก้วจ๋า อย่ามาทำหน้าแบบนี้สิจ๊ะ พี่ใจไม่ดี”
“ฮิ ๆ ก็ได้ค่ะ แก้วแค่แกล้งพี่ภูเล่นน่ะ”
“อย่าแกล้งบ่อยล่ะ เพราะพี่เป็นคนชอบเอาจริง”
ภูผาพูดจบ เขาและเธอก็สบตาร้อนผ่าวใส่กัน ด้วยอารมณ์ความต้องการที่แล่นพล่านไปทั้งตัว
“อืม...พี่ภูคะ ช่วยหยิบเสื้อคลุมบนเก้าอี้นั่น ให้ทีสิคะ แก้วอยาก...จะขึ้นละ”
เธอบอกกับเขา แล้วว่ายน้ำตรงไปยังบันไดสระ
ภูผารีบเดินไปหยิบชุดคลุมตามที่เธอสั่ง ก่อนจะเดินไปรอท่าอยู่ที่ทางขึ้น
แก้วใสค่อย ๆ เกาะราวบันไดและก้าวขึ้นมา ยืนอวดเรือนร่างระหงขาวโพลน กับทรวดทรงกระชับ
เต่งตึงในชุดว่ายน้ำอยู่ตรงหน้าเขา