วันต่อมา พลอยลดาก็รีบลุกจากเตียงไปอาบน้ำอาบท่าแต่เช้า พอแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จก็เดินมาหยิบกระเป๋ากับโทรศัพท์ ทำท่าจะออกไปจากห้อง
“นั่นคุณจะรีบไปไหนหนะ?”
อธิวัฒน์ที่เพิ่งลืมตาตื่นเอ่ยถามภรรยาด้วยสีหน้าแปลกใจ พร้อมกับใช้หลังมือขยี้ตาเบา ๆ
“ก็ไปเปิดร้านสิคะ”
พลอยลดาหันมาตอบ
“โธ่! ปิดร้านสักวันเถอะคุณ จะขยันอะไรนักหนา”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคนจะเม้าท์กันสนุกปาก หาว่าฉันกับลูกมาเกาะคุณกิน”
“ไม่เห็นจะต้องสนใจเลย คุณเป็นเมียผมนะ เจ้าของโรงแรมดังปล่อยให้เมียไปทำงานงก ๆ ทุกวัน แบบนี้สิ น่าเม้าท์กว่าอีก”
เขาลุกขึ้นนั่ง พลางเกาหัวอย่างงัวเงีย
“ไม่ได้หรอกค่ะ วันหยุดแบบนี้ ลูกค้าโรงแรมเยอะจะตาย ขายของดีด้วย ฉันไม่อยากปิดร้านนอนอยู่บ้านเฉย ๆ เอาไว้ฉันรวยเท่าคุณก่อน ค่อยหยุดทำงานก็แล้วกัน”
เธออธิบายกับสามีเสียยืดยาว
“แต่พรุ่งนี้ วันเกิดมีนนะ คุณน่าจะหยุดอยู่กับลูกสักวันสองวันนะ เดี๋ยวแกจะน้อยใจ”
