สองวันต่อมา
@มหาวิทยาลัย
“อุ้ยพี่ฝ้าย...แต่งดีมากอะ สวยมาก” ฉันได้ยินเสียงน้ำขิงเอ่ยออกมาดังขึ้น แต่ยังคงหลับตาอยู่ตามคำบอกของรุ่นพี่สาวตรงหน้า
“เพราะพื้นฐานหน้าเพื่อนเราดีอยู่แล้วด้วย” พี่ฝ้ายตอบกลับไป
“มันก็ใช่ แต่แบบชอบอะ ลุคธรรมชาติที่ไม่จืดชืดเหมือนทุกวัน” น้ำขิงบอก
“ฮ่า ๆ เราก็ไปว่าเพื่อน”
“ก็มันจริงนี่”
“ฮ่า ๆ” ฉันได้ยินเสียงพี่ฝ้ายหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยบอกฉัน
“ลืมตาได้แล้วจ้ะ”
“ค่ะ” ฉันก็ยิ้มตอบกลับไปพร้อมกับค่อย ๆ ลืมตาขึ้นตามที่คนตรงหน้าบอก แล้วก็ต้องชะงักนิ่งไปเล็กน้อยกับภาพในกระจก
“พี่ฝ้ายแต่งหน้าเก่งจริง ๆ ค่ะ” เหมือนไม่ใช่ฉันเลย มันก็ไม่ได้ต่างอะไรมากกับปกติหรอก แต่แค่ดูมีอะไรมากกว่าเดิม เพราะปกติฉันไม่ค่อยจะแต่งหน้าอะไรมากมายอยู่แล้ว
“เพราะเราหน้าสวยอยู่แล้วด้วย...”
“...แถมเข้ากับชุดไปอีก” พี่ฝ้ายเอ่ยบอกน้ำเสียงพอใจ
“จริง ๆ หน้าเธอเข้ากับชุดมาก สวยทั้งคนทั้งชุด
