หลายเดือนต่อมา
ฉันกับฉลามเราเรียนจบแล้ว รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากที่ก้าวผ่านช่วงสำคัญของชีวิตมาได้ ทั้งที่ตอนนี้กำลังจะเป็นแม่คน
แม้ก่อนเรียนจบทั้งฉันและเขาจะต้องลำบากกันมากกว่าคนอื่น เพราะฉันแพ้ท้องค่อนข้างหนัก แต่เราก็ดูแลกันและกันจนประสบความสำเร็จ
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาฉลามดูแลฉันดีมาก ดีเกินกว่าที่ฉันจะจินตนาการออก ยิ่งกว่าเจ้าชายในนิทานด้วยซ้ำ
เขาไม่เคยปล่อยให้ฉันต้องเหนื่อยหรือออกแรงทำอะไรเลย ยิ่งตอนนี้ใกล้จะคลอดท้องฉันโตมากเพราะเป็นลูกแฝด จะลุก จะนั่งหรือเดินก็ลำบาก
ฉลามไม่ปล่อยให้ฉันหยิบจับอะไรเลย นี่ถ้าอุ้มฉันไปไหนมาไหนได้เขาคงทำไปแล้ว
“จะลุกไปไหน” เห็นว่าเขากำลังเตรียมอาหาร ฉันหิวน้ำเลยจะลุกไปหยิบ เพราะมันก็วางอยู่ไม่ไกล แต่ฉลามหูไวตาไวมาก ขยับตัวนิดเดียวต่อให้ไม่อยู่ในระยะที่มองเห็นเค้าก็รับรู้ได้
“ดาบีหิวน้ำเลยว่าจะลุกไปหยิบ”
“นั่งลงรอตรงนั้นเลย เดี๋ยวฉันเอาให้”
“
