ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ริมหาดโดยมีฉลามนั่งอยู่ข้างๆ ผ่านไปแล้วสิบนาทีที่เราสองคนเอาแต่เงียบ แต่บรรยากาศมันได้น่าอึดอัดกลับกัน ความเงียบนี้มันรู้สึกผ่อนคลายสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเวลาที่เราอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“พร้อมจะกลับมาหรือยัง” ฉลามหันมาถาม
“…บอกตามตรงว่าตอนนี้ฉันก็ยังกลัว” ฉันยอมรับออกไปตรงๆ ทำให้ฉลามหน้าสลดลง จึงรีบพูดต่อ “แต่มันก็ดีกว่าที่ผ่านมา”
“ฉัน….มีหวังใจใช่”
ฉันหันมองฉลามและไม่หลบสายตา ส่งผ่านความรู้สึกในตอนนี้ให้เขาได้รับรู้พร้อมยกมือขึ้นมาวางบนอกข้างซ้ายของตัวเอง ครั้งนี้ฉันจะพูดออกไปทั้งหมด
“มันเป็นของนายตั้งแต่แรก”
“….ดาบี”
“ต่อให้มันเคยเจ็บปวดเพราะนาย….แต่สุดท้ายมันก็ยังเป็นของนายคนเดียว” ฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะปลายตามองไปยังทะเลที่ทอดยาวอยู่ตรงหน้า “ตอนนั้นอยากเลิกรักแทบบ้า แต่ก็ทำไม่ได้”
“ขอโทษ” ฉลามเอ่ยเสียงเบา มันรู้สึกได้ว่าเขารู้สึกผิดแล้วจริงๆ จา
