@วันต่อมา มหาวิทยาลัย
วันนี้ฉันกับฉลามมาเรียนพร้อมกัน พอถึงมหาวิทยาลัยก็งอแงไม่ยอมปล่อยลงจากรถสักที
“ฉลามจะสายแล้วนะ ต้องรีบไปเรียน” ฉันบอกคนที่กำลังออดอ้อนเสียงดุ
“สัญญาก่อนว่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน”
ได้ยินแบบนั้นถึงกับต้องถอนหายใจพรืดใหญ่เพราะเขาน่ะชวนฉันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว พอไม่ยอมก็งงแง
“ก็เธอบอกเองนะว่าถ้าเป็นแฟนแล้วจะย้ายไปอยู่ด้วย”
“แต่คอนโดมันไกลที่ทำงานนะ ดาบียังต้องทำงานกับพี่ฝ้าย”
“พี่ฝ้ายให้เดือนละเท่าไร”
“หมื่นนึง”
“ให้สามหมื่น ไปลาออก”
แปะ!! ฉันตีแขนฉลามอย่างแรง เขาพูดจาอะไรแบบนี้อีกแล้ว
“พูดจริงๆ เดี๋ยวเลี้ยงเอง พี่รวยน้องไม่รู้หรอครับ”
“พูดเล่นไปเรื่อยนะ แน่จริงก็ซื้อร้านคอฟฟี่ให้เลยสิจะได้ไม่ต้องไปทำงานเดี๋ยวจ้างพนักงานดูแลเอา”
“อืมน่าสน”
“ฉลาม!! อย่านะดาบีพูดเล่น” หัวใจดวงน้อยถึงกับวูบไหวเพราะสีหน้าที่จริงจังของฉลาม เขาจะเข้าใจหรือเปล่าว่าเมื่อกี้ฉ
