ความคิดฟุ้งซ่านมันปะทุถาโถมเข้ามามากมายในหัว ตอนนี้ฉันอยู่ที่คอนโดของฉลามและกำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องของเขา กำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อพร้อมกับคำถามที่วนเวียนในหัวซ้ำๆ ว่าทำไมต้องมาที่นี่
มันอาจจะเป็นกลอุบายก็ได้ คนเจ้าเล่ห์อย่างฉลามคงไม่ยอมยกหนี้ให้ง่ายๆ เพียงแค่มาหาเขาที่ห้อง ระหว่างนั่งรถมามันมีแต่ความคิดตีกันวุ่นวายในหัว และตอนนี้ฉันกำลังตัดสินใจว่าจะกดออดหน้าประตูหรือจะหันหลังกลับไปดี
เมื่อสมองประมวลผลและได้ข้อสรุปว่าควรกลับไปฉันก็ถอยห่างออกมาจากหน้าประตูแล้วหันหลังเตรียมจะเดินออกไป แต่ทว่าเสียงเปิดประตูก็ตังขึ้นตามด้วยเสียงเรียก
“ดาบี” เรียกทุ้มที่เอ่ยเรียกนั้นทำให้ขาที่กำลังจะก้าวเดินหยุดชะงักทันที ก่อนจะหมุนตัวหันกลับมามองเจ้าของห้องที่เพิ่งเปิดประตู
“มาแล้วไม่คิดจะเข้าไปข้างในหรอ”
“อืม” ฉันพยักหน้าพร้อมกับก้าวเท้าเดินผ่านคนตัวสูงเข้ามาด้านในห้องอย่างไม่คิดลังเล ในเม
