ฉลามจ้องมองฉันตลอดเวลาที่กินข้าว เขายังไม่ยอมให้กลับทั้งที่บอกไปนับครั้งไม่ถ้วนว่าต้องทำงาน
“จะอิ่มได้หรือยัง” มองดูคนที่กำลังเคี้ยวข้าวอย่างใจเย็นแล้วนึกหงุดหงิด เขาพยายามกินช้าๆ เหมือนยื้อเวลา
“อร่อย ขออีกจานได้ไหม”
“ก็แค่ไข่เจียว อยากกินอีกก็ไปทำเองแล้วกันฉันขอตัวกลับก่อน”
“นอนด้วยกันไหม เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ในตู้นะ”
“อืม เดี๋ยวเอากลับไปให้หมดเลย”
“เฮ้อ! ไม่เอางี้ดิ ที่บอกเพราะอยากให้นอนด้วยกัน”
“ได้คืบจะเอาศอกนะฉลาม”
“ดุจัง”
ไม่ชินเลยจริงๆ ฉลามในโหมดนี้มันไม่คุ้นตาเลยสักนิด เขายิ้มเก่งอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เวลาเห็นรอยยิ้มนั้นทีไรฉันก็ต้องรีบหันมองทางอื่นเพราะกลัวใจตัวเอง
“เรื่องหนี้” ฉลามวางช้อนลงบนจานข้าวที่เพิ่งกินหมดแล้วพูดขึ้น ฉันไม่ได้ตอบอะไรแต่รอฟังว่าเขาจะพูดยังไงต่อ “ให้โอกาสสิ ยอมให้จีบ แล้วจะยกหนี้ให้”
“………” ทำเอาฉันกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอกับคำพูดนั้นที่เข
