เธอเลือกงานกลางวันมากกว่า กลางคืนเดินทางไม่สะดวกเพราะเธอไม่มีรถ แถมยังอันตรายจากลูกค้าชีกอบ้ากามอีก
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า เชิญด้านในก่อนนะคะ” เพียงแค่ได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าร้าน เธอก็รีบพูดทักทายประโยคเดิมออกไป ก่อนจะเงยหน้ายิ้ม แล้วก็ยิ้มค้างเมื่อเห็นอดีตเจ้าของร้านที่เธอไปทำงานด้วย
“คุณ” เจ้าทัพนั่นเอง เธอทิ้งนามบัตรของเขาไปแล้ว เพราะไม่สนใจจะติดต่อหรือคบค้าสมาคมด้วย
“ทำงานเป็นยังไงบ้าง”
“คุณตามฉันมาเหรอคะ”
“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ” เจ้าทัพเลิกคิ้วขึ้นพลางเอ่ยถาม
“ก็ฉันไม่ไปร้องเพลงให้คุณอีก คุณก็เลยตามฉันมา ถ้าจะมาขอให้ฉันกลับไปร้องเพลงอีก ฉันไม่เอาหรอกค่ะ” อันตรายและเสี่ยงมากกับงานกลางคืนแบบนั้น
“ผมเปล่า” เจ้าทัพปฏิเสธออกไป
“งั้นคุณจะมาซื้อภาพเหรอคะ” เธอเอ่ยถาม
“ไม่ใช่ครับ”
“แล้วคุณมาทำไมกันคะ” ไม่อยากเสียมารยาทกับลูกค้า แต่เธอก็อดที่จะเอ่ยถามออกไปแบบนั้นไม่ได้
“อ้าวเฮีย... มาถึงก่อ
