ตอนที่ 14
แย่งชิง
“นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร” เฉาซีหันขวับไปมองเขาอย่างงง ๆ
“ก็จู่ ๆ ท่านมาทำดีกับข้า ทั้งที่เมื่อวานเพิ่งทรมานข้า นี่ตกลงท่านต้องการสิ่งใดกันแน่คุณชายรอง”
“เจ้า” เขาตอบออกมาเพียงคำเดียว แต่ช่างเป็นน้ำเสียงที่หนักแน่น ไม่เพียงเท่านั้นชายหนุ่มยังทอดสายตามองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไม่ต้องลงไปเป็นทาสแล้ว ข้าจะให้เจ้ากลับมาดูแลเด็ก ๆ อีกครั้ง" คำพูดนั้นทำเอาเฉาซีชะงัก เธอเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"ทำไม.. " เธอถามเสียงแผ่ว แต่ซูอวี่กลับยิ้มบาง ๆ ส่งมาให้ ดวงตาคมลึกมีแววอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"เพราะตอนที่ไป๋ฮวาตกน้ำ ข้าเห็นเจ้ากระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเล" เขาหยุดนิดหนึ่งเหมือนจะย้ำชัดทุกคำพูด
"ข้าเลยคิดว่าอยากให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง" ฮั่วเฉาซีนิ่งงันไปนาน ในใจรู้สึกสับสนไม่น้อย
"คุณชายรองคิดดีแล้วหรือ" เธอเอ่ยถามเสียงเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยควา
