หว่างตันยังคงยืนประหนึ่งหุ่นไม้ข้างประตูไม่ไหวติง เขามองคุณชายซูสลับกับเฉาซีนิ่ง ๆ แต่เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นที่ขมับ
ฮั่วเฉาซีไม่สนใจอะไร เธอลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ดวงตาที่เคยอ่อนโยนเวลามองเด็ก ๆ ตอนนี้เต็มไปด้วยเพลิงโทสะ ก่อนจะหยิบจานอาหารในส่วนของผู้ใหญ่ที่เธอสั่งมาถือไว้
มือเรียวจับจานไว้แน่นก่อนจะเทกุ้งผัดซอสเต้าหู้ยี้เทลงไปทางหน้าต่างโดยไม่ลังเล
ซูอวี่เบิกตากว้างเล็กน้อย แต่ยังพยายามนิ่งเอาไว้ เดิมทียังคิดว่าเธอแค่ขู่เล่น แต่หลังจากนั้นจานที่สองอย่างหมูสามชั้นต้มซีอิ๊ว จานที่สามตับผัดต้นหอม จานที่สี่น้ำแกงกระดูกหมูตุ๋นยาจีน
ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกเทออกไปพร้อมของโปรดทีละจาน
“เดี๋ยวก่อน นี่เจ้า!” เขาก้าวเข้าใกล้เธอหนึ่งก้าวแต่เฉาซีก็เทจานสุดท้ายอย่างไม่แยแส
เมื่ออาหารส่วนของผู้ใหญ่ถูกเททิ้งจนหมด สองเท้ารีบหันหลังแล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้องโดยไม่ปริปากแม้แต่คำเด
