Chapter 27
สองวันต่อมา...
ไรเฟิลขับรถมาที่ร้านกาแฟคาเฟ่แห่งหนึ่งตั้งแต่เช้าตรู่ เขาได้จอดรถไกลจากร้านอยู่พอสมควร ตอนนี้ร้านกาแฟยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ ไรเฟิลจ้องมองอยู่แบบนั้นนานหลายชั่วโมง จนกระทั่งเก้าโมงเช้าเป็นเวลาที่ร้านเปิด คนตัวสูงจึงรีบเดินเข้าไปในร้านด้วยหัวใจเต้นแรง...
เมื่อไรเฟิลเดินเข้าไปในร้านใบหน้าหล่อเหลาก็ระบายยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นเด็กชายตัวน้อยนั่งสัปหงกอยู่หน้าเคาน์เตอร์รับลูกค้า
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า รับอะไรดีคะ”
“อเมริกาโน่แก้วหนึ่งครับ” เสียงทุ้มเอ่ยสั่งรายการเครื่องดื่ม ทำให้เด็กชายตัวน้อยปรือตาขึ้น มือเล็กขยี้ตาไปมาอย่างน่าเอ็นดู
“คุณลุงคนหล่อ...” เด็กชายตัวน้อยกระโดดลงจากเก้าอี้ตัวสูง ฝีเท้าเล็กวิ่งเข้าไปหาไรเฟิลด้วยความดีใจตามประสาเด็กที่อยากเจอคุณลุงคนนี้อีกครั้ง
“ครับผม” ไรเฟิลอุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน แตงไทยและแตงโมเมื่อได้เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อ
