Chapter 37
หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวราวกับตีกลอง เมื่อโดนคนตัวสูงโอบกอดอ้อนวอนขอโอกาสด้วยน้ำเสียงละมุน เธอพยายามปฏิเสธมาโดยตลอดว่าความรู้สึกของเธอนั้นไม่มีทางเหมือนเดิมกับเขา แต่ยิ่งปฏิเสธยิ่งแพ้หัวใจตัวเอง
“ถ้าฉันให้โอกาสกับนายอีกครั้ง สัญญาได้ไหมนายจะไม่ปิดบังหรือโกหกอะไรฉันอีก ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเท่าเม็ดทราย หรือเรื่องคอขาดบาดตายก็ตามที” ณิชาแกะมือสากออกจากเอวบาง คนตัวเล็กหมุนตัวไปเผชิญหน้าสบตากับคนตัวสูง
ณิชาเอาคำพูดของคิมหันต์มาคิดทบทวน เธอเองก็คิดถึงแต่ความเจ็บปวดของตัวเอง คิดแค่เพียงจะตัดเขาออกจากชีวิต เพราะไม่อยากกลายเป็นคนโง่ที่โดนเขาหลอกให้เป็นเมียนอกทะเบียนสมรส เธอแค้นใจเขาจนกลายเป็นคนทิฐิสูง พยายามเซฟใจตัวเองด้วยการปิดกั้นไม่รับฟังอะไรจากเขาหรือแม้กระทั่งจากคนอื่น ไม่ว่าเขาจะพยายามอธิบายเหตุผลกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เธอก็ไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้เขาได้พูด
ในตอนนี้ณิชายอมรับตรงๆ เลยว่า
