ขอคุยกับลุงเกษมเป็นการส่วนตัว ถึงลางสังหรณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
เมื่อเสร็จจากอาหารกลางวัน ลุงเกษมก็เรียกรอนนี่และน้ำค้างให้ขึ้นไปหาบนเรือน จากนั้นก็พาเข้าไปในห้องพระ บอกให้ทั้งสองจุดธูปไหว้พระ
ก่อนจะกลับออกมาจากห้องพระ ลุงเกษมเอื้อมไปหยิบเครื่องรางบางอย่าง ที่วางเอาไว้ในพานทองเหลือง ข้างๆกระถางปักธูป
“ลุงให้…”
กล่าวพลางยื่นของสิ่งหนึ่งให้รอนนี่และน้ำค้าง
“ขอบคุณครับ…อะไรหรือครับ”
รอนนี่รับ พร้อมกับความสงสัย ขณะสายตาเพ่งพินิจไปที่ขดผ้าชิ้นเล็กๆ สีเหลือง อัดแน่นอยู่ในแท่งพลาสติกใสขนาดเล็กกว่านิ้วมือ
“ตะกรุดชายผ้าเหลืองของพระธุดงค์รูปหนึ่ง…ท่านจะธุดงค์ผ่านมาแถวนี้ ปีละหน น่าแปลกที่ลุงรู้สึกศรัทธาเลื่อมใสภิกษุรูปนี้เป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะว่าลุงรู้สึกได้ถึงพุทธคุณอันแรงกล้า ทุกปีที่ท่านธุดงค์ผ่านมา ป้าสำอางก็จะนำข้าวปลาไปถวาย”
“ขอบคุณค่ะลุง”
น้ำค้างยกมือไหว้ ขณะสายตาจับอยู่ที่ตะกรุ
